Καμικάζι παντός καιρού

ΣΧΟΛΙΑ

Καμικάζι παντός καιρού

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
skab@newspaper.gr

    Ξαναέβλεπα την ταινία “Μιντγουέι” του 1976: ορισμένοι γιαπωνέζοι πιλότοι κατά τη διάρκεια της μοιραίας αεροναυμαχίας, επειδή έβλεπαν ότι χάνουν τη νίκη, τους έπιανε λύσσα και πήγαιναν κι έπεφταν μαζί με το αεροπλάνο τους πάνω στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Το ξαναείδαμε στους δίδυμους πύργους και ξαναβλέπουμε συνέχεια το ίδιο θέαμα -όπως και προχτές στην Κωνσταντινούπολη με τους σαράντα νεκρούς.

    Το είπε ένας Γάλλος: “Οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να πεθάνουν για τα συμφέροντά τους, αλλά είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για τις ιδεοληψίες τους”. Και να σκοτώσουν και ένα σωρό κόσμο. Ή να κάνουν ένα Brexit. Ή να φαντάζονται διαρκώς, και φοβικά, παγκόσμιες συνωμοσίες: ότι όλος ο κόσμος βυσσοδομεί κατά της Ψωροκώσταινας και δεν έχει άλλη έγνοια. Ότι οι ηγέτες του κόσμου κοιμούνται και σηκώνονται με τη μοναδική εμμονή πώς θα βλάψουν την Ελλάδα και το Κιλκίς.
    Βέβαια η τρέλα δεν πάει στα βουνά, ούτε καν για διακοπές και υπάρχουν διαφορές: άλλο ο θρησκόληπτος που έχει πέσει θύμα κατηχητικατζή, άλλο ο φανατικός που του έκαναν μπουγάδα εγκεφάλου όταν ήταν νέος, ή φοιτητής και από τότε προσκυνάει την απόλυτη αλήθεια κι όλα τα βλέπει με βάση τον κατρούγκαλο που έχει στο κεφάλι, κι άλλο ο χουλιγκάνος που πεθαίνει σε ξένη χώρα από λοστό χάριν της ομάδας του.     Υπάρχουν πολλές ποικιλίες και ταξιανθίες ερασιθάνατων, θανατολάγνων, με το ένστικτο της αυτοκαταστροφής. Δικαιολογίες πολλές, άπειρες.

    Άμα θες να δεις κάτι όπως σου λέει το μυαλό σου, τότε το κατασκευάζεις και προχωράς απτόητος: ζώνεσαι τα εκρηκτικά, βγαίνεις στη γύρα για καβγά ή για φόνο, ψάχνεσαι αγωνιωδώς και κάπου κάτι θα βρεις για να επαληθεύσεις το εμμονικό κρανιοκόλλημα.

    Το θέμα πάντα δεν ξεκινάει τόσο από τα γεγονότα όσο από την ερμηνεία τους, την ερμηνεία του καθενός, αλλά και από τους ποικίλους ιμάμηδες, που δεν είναι μόνο της θρησκείας. Είναι και της ιδεολογίας, είναι και νταβατζήδες της γνώμης, έμποροι του φρονήματος, ενώ περισσεύουν τα κορόιδα που είναι πάντα έτοιμα να κάνουν ντιλίβερι το θάνατο και να πάνε κι αυτοί μαζί του με ενθουσιασμό, ελπίζοντας σε ουρί και ρύζι Μπαρμπα - Μπεν, ή σε κάποια αόριστη υστεροφημία: κάποιοι πονηροί θα χρησιμοποιήσουν τη θυσία τους για να πείσουν κι άλλα κορόιδα να ανατιναχτούν, να σκοτώσουν, ή εν γένει να αυτοκαταστραφούν. Κάθε μέρα γεννιούνται καινούργια θύματα, νέοι μπουνταλάδες που θα υπακούσουν στους ινστρούχτορες, θα μπουν στη μαζική σκέψη, στον Αλλάχ, στην ιερότητα της ιδεολογίας, ή της ομάδας, και θα θέλουν αυτοπροαίρετα, ή, και με τη βοήθεια κάποιου επιδέξιου δημαγωγού να πορευτούν στο δρόμο της αυτοκτονίας, είτε ψηφίζοντας είτε δολοφονώντας, είτε μαχαιρώνοντας αντίπαλους οπαδούς στα γήπεδα. Στη Γαλλική επανάσταση και στην κορύφωση της Τρομοκρατίας, κάποιοι, μη βρίσκοντας ποιον να καρατομήσουν, αποκεφάλιζαν τον εαυτό τους.

    Είναι ένα φαινόμενο χωρίς τέλος. Σερσερήδες σε ποσόστωση. Μίσος κατά παραγγελία, ή έμφυτο, που ψάχνει διέξοδο κι επικύρωση. Πρέπει να έχεις εκ γενετής τη δομή μυαλού, την ψυχοσύνθεση, τη στρέβλωση ή να σου έχει επισυμβεί στην πορεία για να αναζητήσεις μια απόλυτη αλήθεια και να γαντζωθείς σε αυτήν, στις εντολές του Μωυσή, ή σε μια εξ αποκαλύψεως παπαριά. Σε μια απόλυτη ιδεολογία που θέλει να εξαφανίσει από προσώπου Γης τον επινοημένο, ή πραγματικό αντίπαλο -πρέπει να το έχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες. Δεν φταίνε τόσο ούτε οι θρησκείες ούτε οι ποικίλες ιδεολογίες καθαυτές, αλλά κυρίως εκείνοι που από ψυχοδομή και μοχθηρία ψάχνουν να εκδικηθούν για τις δικές τους κύστες.

    Είπαμε: σε κάθε γενιά πάντα προκύπτει ένα ποσοστό, αναπόφευκτα, τέτοιων ανθρώπων, ή δημιουργούνται στην πορεία, που ρέπουν προς την καταστροφή, το μίσος και την απολυτότητα. Αστοχία υλικού, ή πληγές που προκύπτουν μετά, ή και τα δύο μαζί. Πάντως, ανέκαθεν υπάρχει το είδος και βέβαια εκείνοι που το εκμεταλλεύονται. Το αίμα δεν σταματάει ποτέ, που θα έλεγε και ο Ελρόι. Και να σκεφτείς πως όλοι αυτοί ήταν κάποτε τόσο όμορφα, αθώα μωρά…