ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 137. Η χελώνα και ο αετός.

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 137. Η χελώνα και ο αετός. 

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Κάποτε μια χελώνα περπατώντας αργά μέσα στο δάσος, αγκομαχώντας, μουρμούριζε την άτυχη μοίρα της:

«Αργά κι αργά και πάλι αργά να σέρνομαι σχεδόν στο χώμα, ενώ άλλα ζώα τρέχουν και τρέχουν… Κι αν πεις για τα πουλιά, πετάνε στον καθαρό αέρα και βλέπουν τόσα από κει ψηλά…».

    Με τα μικρά της βηματάκια έφτασε σ’ ένα ξέφωτο κι ο ήλιος χάιδευε το καβούκι της, καθώς βάδιζε μέσα σ΄ ένα  καταπράσινο θαλερό λιβάδι. Τότε είδε τη σκιά ενός αετού να σχηματίζεται πάνω στο χορτάρι, καθώς πετούσε ψηλά με τις ανοιχτές και δυνατές φτερούγες του.

    – ‘’Αετέ μου, αετέ, εκεί ψηλά, αετέεεε,’’ φώναζε όσο μπορούσε πιο δυνατά σηκώνοντας το μικρό της κεφαλάκι.

    Κι όταν ο αετός χαμήλωσε αρκετά, ρωτώντας την τι ήθελε, εκείνη του είπε με φωνή παρακαλεστική:

«Αετέ μου, εσύ που είσαι τόσο δυνατός και βασιλιάς των πουλιών, μάθε μου και μένα να πετάω, να βλέπω τον κόσμο από ψηλά, να νιώσω κι εγώ ελεύθερη και δυνατή!».

    Κι όταν ο αετός της αρνήθηκε μιλώντας της συνετά και προσπαθώντας να της δώσει να καταλάβει πως δεν ήταν στη φύση της να πετάει και πως μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να την κατέστρεφε, εκείνη συνέχισε και συνέχισε να τον θερμοπαρακαλεί.

    Αυτό γινόταν επί μέρες, όταν κάθε φορά η χελώνα μας βρισκόταν στο ξέφωτο, στο θαλερό λιβάδι κι ένιωθε τον αετό να πετάει από πάνω της περήφανος.

    Ώσπου στο τέλος ο αετός δεν άντεξε άλλο να της αρνείται· τη γράπωσε με τα δυνατά του νύχια κι ανέβηκε μαζί της ψηλά, πολύ ψηλά. Η ευτυχία της χελώνας μας όμως γι΄ αυτό το μοναδικό της «πέταγμα» της βγήκε ξινή, όταν ο αετός την άφησε να πέσει και γκρεμοτσακίστηκε πάνω στα βράχια που την περίμεναν, θεόρατα και κοφτερά.

    Έτσι η χελώνα μας, που ήθελε να πετάξει, συντρίφτηκε, γιατί δεν άκουσε τα λόγια της σύνεσης τα φρόνιμα, αλλά τις δικές της παράλογες επιθυμίες,  που ήταν έξω από τη φύση της. Κι αυτό είναι το τέλος όλων όσοι δεν ακολουθούν τα λόγια της σύνεσης και της φρόνησης: καταστρέφονται συνήθως  και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο.

Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης

***************************************************************

Χελώνη καὶ ἀετός

    Χελώνη ἀετοῦ ἐδεῖτο ἵπτασθαι αῦτὴν διδάξαι. Τοῦ δὲ παραινοῦντος πόῤῥω τοῦτο τῆς φύσεως αὐτῆς εἶναι, ἐκείνη μᾶλλον τῇ δεήσει προσέκειτο.

    Λαβὼν οὖν αὐτὴν τοῖς ὄνυξι καὶ εἰς ὕψος ἀνενεγκὼν εἶτ᾿ ἀφῆκεν.

   Ἡ δὲ κατὰ πετρῶν πεσοῦσα συνετρίβη...

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ ἐν φιλονεικίαις τῶν φρονιμωτέρων παρακούσαντες ἑαυτοὺς ἔβλαψαν.