Έτοιμο το πρώτο κρασί του δήμου Θεσσαλονίκης, και δεν είναι φροντίδας Μπουτάρη.

ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Έτοιμο το πρώτο κρασί του δήμου Θεσσαλονίκης, και δεν είναι φροντίδας Μπουτάρη.

‘’Όλα τά ‘χε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλλειπε’’.

‘’Με όποιον δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις’’

Διαλιέχτε !!!

Πάντως, τα μισά κρασιά ξέρω σε ποιού γραφείου την κάβα θα πάνε. Το ξέρετε και εσείς !

Και για να μην νομίζετε ότι πρόκειται για…. Αμπελώνες, ο χώρος είναι 50 Χ 50 μέτρα!

Άντε και καλές εξαγωγές !

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.seleo.gr

makthess.gr 

    Σε λίγες εβδομάδες αναμένεται να είναι έτοιμες οι πρώτες φιάλες με το κρασί που παράγεται στον αστικό αμπελώνα του δήμου Θεσσαλονίκης, στο κέντρο της πόλης.

    Πριν από τρία χρόνια ακριβώς είχαν φυτευτεί τα πρώτα αμπέλια στον δημοτικό χώρο απέναντι από το Καυταντζόγλειο στάδιο. Εκεί βρισκόταν ένα μηχανοστάσιο του δήμου Θεσσαλονίκης, που κάποια στιγμή μετακόμισε και το σημείο αφέθηκε ως αλάνα. Η απόφαση της τότε αντιδημαρχίας Ποιότητας Ζωής ήταν να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου. Ο τότε αντιδήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας, γνωρίζοντας την πρόθεση του οινοποιού Βαγγέλη Γεροβασιλείου να αναλάβει τη συντήρηση ενός πάρκου της πόλης, έκανε τη σχετική πρόταση στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. “Και γιατί δεν κάνουμε έναν αστικό αμπελώνα όπως έχουν στο Παρίσι;” πρότεινε ο Μπουτάρης. Και κάπως έτσι, η παλιά αλάνα μεταμορφώθηκε σε μια όμορφη εστία πρασίνου, η οποία ήδη έχει δώσει παραγωγή.

    Το έργο του αμπελώνα ανέλαβαν ο δήμος Θεσσαλονίκης, ο κ. Γεροβασιλείου και το Εργαστήριο Αμπελουργίας του ΑΠΘ. Φυτεύτηκαν 480 φυτά με ελληνικές οινοποιήσιμες ποικιλίες: ρομπόλα και μαλαγουζιά (λευκές), αγιωργίτικο και ξινόμαυρο (ερυθρές).

    Για τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης (και οινοποιό) Γιάννη Μπουτάρη ο αστικός αμπελώνας ήταν μια ιδέα που προέκυψε σαν συνέχεια του αστικού λαχανόκηπου. “Ξέρετε, σε πολλές κεντροευρωπαϊκές πόλεις υπάρχουν αστικοί αμπελώνες, είναι μια τάση να αποδίδονται χώροι στο κοινό για την καλλιέργεια κηπευτικών και άλλων παραγωγικών φυτών, ώστε ο κόσμος να παίρνει μια μικρή σοδειά για το οικογενειακό τραπέζι”, λέει στη “ΜτΚ”. “Επίσης, κάναμε τη σκέψη ότι η Θεσσαλονίκη είχε ανακηρυχθεί στο παρελθόν σε ‘πόλη αμπέλου και οίνου’. Κάπως έτσι έγινε ο αστικός αμπελώνας, χάρη στη συνεργασία με το Εργαστήριο Αμπελουργίας και τον επίκουρο καθηγητή Στέφανο Κουνδουρά της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ και με τον Βαγγέλη Γεροβασιλείου και το Κτήμα Γεροβασιλείου, που δώρισε τα αμπέλια και ανέλαβε την οινοποίηση και την εμφιάλωση”.

    Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου είναι ένας άνθρωπος με έντονη -αλλά διόλου κραυγαλέα- πολιτιστική και κοινωνική δράση. Θεώρησε αυτονόητη τη συμμετοχή του σ’ αυτή τη δράση, ενώ αυτό που για τον ίδιο υπήρξε από την αρχή το πιο σημαντικό ήταν το ζήτημα της επισκεψιμότητας και ο εκπαιδευτικός ρόλος για τους φοιτητές, αλλά και της διασύνδεσης με τους κατοίκους της πόλης. “Αφήσαμε διαδρόμους, ώστε να μπορούν να γίνονται ξεναγήσεις, ενώ στο μέλλον σκοπεύουμε να βάλουμε και παγκάκια. Δημιουργήθηκε ένας όμορφος χώρος πρασίνου, όπου παιδιά από τα σχολεία μπορούν να εξοικειώνονται με το αμπέλι και την οινολογία, κάτι που η χώρα μας έχει ανάγκη. Οι φοιτητές μπορούν να εξασκούνται στην αμπελουργία ενώ από αισθητικής πλευράς τα οφέλη είναι προφανή”.

    Όπως είχε προϋπολογιστεί, η πρώτη παραγωγή ήρθε τρία χρόνια μετά τη φύτευση. Μάλιστα, στον τρύγο είχε γίνει κάλεσμα προκειμένου να συμμετάσχουν πολίτες, όπως και συνέβη, ενώ υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση και σε ανάλογα καλέσματα για καθαρισμό του αμπελώνα. Ο Γιάννης Μπουτάρης χαρακτηρίζει “εντυπωσιακή” την ανταπόκριση. “Τώρα έχουμε ήδη πάρει την πρώτη σοδειά και έγινε και η οινοποίηση και η εμφιάλωση. Μιλάμε για λίγες εκατοντάδες φιάλες, θα τις διαθέσουμε ως δώρα του δήμου σε διάφορους επισκέπτες μας, τουλάχιστον για τώρα, στην αρχή”.

    Αργότερα πιθανώς να γίνει και κάτι πιο μεγαλεπήβολο. Ο κ. Γεροβασιλείου έχει εκφράσει στο παρελθόν ένα φιλόδοξο πλάνο. “Οι φιάλες μπορούν να βγαίνουν σε πλειστηριασμό και τα χρήματα να διατίθενται, μέσω του δήμου Θεσσαλονίκης, σε ιδρύματα. Και, ξέρετε, η τιμή σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει καμιά σχέση με την αξία του κρασιού. Στο Παρίσι, όταν γίνονται τέτοιοι πλειστηριασμοί, τα ποσά είναι πολύ μεγάλα. Η Louis Vuitton έχει δώσει 6.000 ευρώ για μία φιάλη. Αυτό μπορεί να λειτουργεί ως άμιλλα μεταξύ των εταιρειών, που έχουν την ευκαιρία να δείξουν ότι βοηθούν ενεργά”.

    Η σύμπραξη όμως των δημιουργικών δυνάμεων της πόλης προκειμένου να έχουμε “το κρασί από το Καυταντζόγλειο” δεν σταματά εδώ. Έτσι, η Σχολή Καλών Τεχνών έχει αναλάβει να φιλοτεχνήσει την ετικέτα και ο κοσμήτοράς της, Ξενής Σαχίνης, έχει αναθέσει σε φοιτητές το έργο.

    Ο Γιάννης Μπουτάρης νιώθει δικαιωμένος με τον αμπελώνα, παρόλο που στην αρχή ήταν αρκετοί εκείνοι που πρόβλεπαν την αποτυχία, με ρήσεις όπως “τι πάτε να κάνετε; Δε θα πιάσει”. Έτσι, προαναγγέλλει και συνέχεια. “Στα σχέδιά μας είναι ένας οπωρώνας και ένας βοτανικός κήπος. Και σ’ αυτές τις προσπάθειες θα ακολουθήσουμε το μοντέλο του αστικού αμπελώνα, δηλαδή μια συνεργασία με το πανεπιστήμιο ή κάποιον αντίστοιχο επιστημονικό φορέα και με κάποιον ιδιώτη που με κάποιον τρόπο σχετίζεται με αυτά τα είδη καλλιέργειας. Πιστεύουμε ότι, πέραν όλων των άλλων, αποτελεί ένα καλό κίνητρο για τον πολίτη να εμπλακεί πιο ενεργά με τη γειτονιά του, με την πόλη του. Είναι αυτό που λέμε ‘αγαπώ την πόλη μου, υιοθετώ τη γειτονιά μου’”.