Μαδουρολοίμωξη

ΣΧΟΛΙΑ

Μαδουρολοίμωξη

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.makthes.gr

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
    Η κατάσταση μυρίζει λαϊκίστικο ημι-ολοκληρωτισμό αλά-Μαδούρο. Ως πρόθεση τουλάχιστον, γιατί στην πράξη όσο και να θέλουν να μας μπουζουριάσουν κάποια σταλινοζόμπι στο όνομα δημοκρατίας, δεν πρόκειται να τους βγει -μάλλον οι ίδιοι θα καταλήξουν στο λάκκο που σκάβουν επιμελώς, καθημερινά, σιγά-σιγά, με τα πονηρά φτυαράκια τους.

    Ο άλλος, υπουργός ων, βγήκε και είπε πως τα ελεύθερα κανάλια, η ελεύθερη δημοσιογραφία απειλεί τη δημοκρατία -ίσως θα ονειρευόταν να υπάρχει μόνο μία “Πράβδα”, ελεγχόμενη πατόκορφα απ’ το κόμμα, ακόμα και στα ζώδια, για να λουλουδίσει η πραγματική ελευθερία του φίμωτρου.

    Έτερος υπουργός δήλωσε πως, στο θέμα των καναλιών, η αντιπολίτευση κρύβεται πίσω απ’ το σύνταγμα -δηλαδή το σύνταγμα δεν είναι η υπέρτατη αναφορά νόμιμης διακυβέρνησης, αλλά κάτι σαν τροπολογία ή κάτι σαν συνοικιακό τρολ περί δίαιτας;

    Είναι φανερό: επειδή ζορίζονται, εγείρεται μέσα σε πολλούς ο Πατερούλης και πασκίζουν να τον κρύψουν, αλλά δεν τους αφήνει η χαρά τους. Δεν αντέχουν, πια, την Ευρώπη (ποτέ δεν την ήθελαν), δεν αντέχουν την ελευθερία, δεν αντέχουν την κριτική και την ελεύθερη δημοσιογραφία. Ξέρουν ότι σε τέτοια συνθήκη δεν μπορούν να υπάρξουν, παρά μόνο μέσα στη βουβαμάρα, τον απόλυτο έλεγχο όλων, τη χαφιεδοποίηση των πάντων, την κρυψίνοια, τη στρέβλωση, και τον τρόμο -προχτές η Γεροβασίλη δήλωσε πως θα βάλουν χέρι και στα ραδιόφωνα και στις ιστοσελίδες. Άντε με το καλό και το τι λέμε στα κινητά. Όλα αυτά ακούγονται ως αποτρόπαιο αστείο, αλλά ο δημοκρατικός κόσμος οφείλει, πλέον, να γρηγορεί, καθόσον κάποιοι επικίνδυνα γραφικοί, με δήθεν προσχήματα περί ελευθερίας, πάνε να μας μπουντρουμιάσουν μέσα σε κόκκινο γύψο, ή, έστω σε ελαστικό νάρθηκα.

    Διότι, με ποια λογική λιγότερα κανάλια σημαίνει περισσότερη ελευθερία; Αυτή η σχιζοειδής φράση, μαζί με την ανάλγητη προσπάθεια να ακυρώσουν όλες τις ανεξάρτητες αρχές και να βάλουν στη θέση τους απογόνους Ελασιτών (ως κομπάζουν οι ίδιοι) δείχνει προς τα πού θέλουν να το πάνε το πράγμα. Οι προθέσεις τους γίνονται όλο και περισσότερο φανερές. Ονειρεύονται γούστα αλά Βενεζουέλα, όπου, κατά δήλωση ντόπιου συγγραφέα, έχουν “πολίτευμα του τρόμου και του ψεύδους”; Είναι βέβαια φανερό ότι εδώ, σε εμάς, δεν πρόκειται να περάσουν τέτοιες φιλοδοξίες, αλλά αρκούν αυτά που λένε για να γίνουν κατανοητές οι προθέσεις τους, η δομή του μυαλού τους, κι αυτό που ονειρεύονται, μερικοί σιωπηρά, πάντα: ένα ωραιότατο Σοβιέτ. Αυτοί το λένε, όχι εμείς, και αυτό ακούεται και εξυπακούεται απ’ τις δηλώσεις τους τον τελευταίο καιρό. Το πάνε βήμα-βήμα, λάου-λάου, κλιμακωτά, κουτοπόνηρα, όπως πάντα. Γιατί βλέπουν ότι σε καθεστώς ελευθερίας και κριτικής πνίγονται. Δεν μπορούν. Αλλά, τι να κάνουμε; Η Ευρώπη κι εμείς τα έχουμε κατακτημένα όλα αυτά τα στοιχειώδη περί ελευθερίας και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, και όποιος αποπειραθεί να τα καταστρατηγήσει θα καταλήξει, στο τέλος, εκεί που του αξίζει, αν δεν εκτεθεί ενδιάμεσα στην απόλυτη γελοιότητα, που θα είναι και το λιγότερο επώδυνο.

    Και επιστρέφουν, πάλι, στην επωδό πως κάποιοι άλλοι πάντα είναι οι ένοχοι: οι δημοσιογράφοι, η Ευρώπη, ο Τοτό και όχι η δική τους ανεπάρκεια -μια ζωή στη συνωμοσιολογία. Μια ζωή, όλα είναι προβοκάτσια. Όλοι βυσσοδομούν και συρράπτουν δόλο εναντίον των αγνών αγωνιστών που θέλουν να σώσουν το λαό απ’ τον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια και τη γρίπη. Όσο κλονίζονται τόσο επιστρέφουν στην ιδεολογική συσπείρωση, στην πάκτωση, στη διάθεση για απόλυτο κομματικό έλεγχο.

    Τα ιδιωτικά κανάλια καταχρώνται την ελευθερία, λέει ο Βερναδάκης. Η ΕΡΤ, δεν την καταχράται; Και ποιος θα θέσει το όριο της αλήθειας, της κατάχρησης, ή της μη-κατάχρησης; Υπάρχει κανένα μανόμετρο που να μετράει τα όρια του λόγου, υπάρχει συσκευή-αληθόμετρο; Θα βάλουν κανέναν αγράμματο κομισάριο-λογοκριτή να μετράει τα κείμενα και να “επαληθεύει” τις (συμφέρουσες) ειδήσεις; Είναι όλη η Ευρώπη και η Αμερική ηλίθιες που προτιμούν την πολυφωνία, παρά την πιθανή κατάχρηση, απ’ τη χειρότερη, ολοκληρωτική κατάχρηση του απόλυτου και μοναδικού κομματικού ελέγχου;