ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
4.Ο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Άστρα κατέβηκαν στη γη
Κάποιας ανύπαρκτης βραδιάς
Για μια καρδιά που είχε να πει
Την μελωδία της νυχτιάς
Δεν χρειάσθηκε το φεγγάρι
Όλα τα άστρα φεγγοβολούν
Απασχολημένο ήταν το σκοτάδι
Και όλα τους σιγοτραγουδούν.
Τραγούδι η καρδιά για μια ωχρή νυχτιά
Που θύμιζε ανέλπιστα ληστεία του
Αυγερινού
Χάριζε σε όλα τα δικά τους μυστικά
Όταν ανέτειλε το φως μέσα στο νου.
Μέσα στη νύχτα απλώνεται ο πόνος
Η καρδιά των αστεριών ξαγρυπνά
Με την σκέψη πως δεν έγινε φόνος
Την απελευθέρωση του Αυγερινού αναζητά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου