Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Πρώτο Μέρος )

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Πρώτο Μέρος )

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Γεώργιος Φωτόπουλος

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ:

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ

Η ΜΑΡΙΑ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΖΕΤΑΙ:

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ:   

Η ΜΑΡΙΑΜ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

Ο ΙΩΣΗΦ ΥΠΟΨΙΑΖΕΤΑΙ. ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΧΩΡΙΣΕΙ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ

OI ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ        

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ:

    Οι Ευαγγελιστές δεν αναφέρουν πολλές λεπτομέρειες  σχετικές με το πρόσωπο και τη ζωή της Παναγίας. Γιαυτό οι χριστιανοί προκειμένου να αντλήσουν στοιχεία καταφεύγουν στην αρχαία παράδοση των Αποστόλων και της Εκκλησίας, καθώς επίσης και στα λεγόμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια.

    Σύμφωνα λοιπόν με τις πηγές αυτές, η Θεοτόκος ήταν κόρη του πλουσίου κτηνοτρόφου Ιωακείμ και της Άννας, που καταγόταν από το βασιλικό γένος του Δαυίδ.  Επειδή ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν άτεκνοι (η Άννα ήταν στείρα), παρακαλούσαν νύχτα- μέρα το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι το παιδί που θα γεννηθεί, αγόρι ή κορίτσι, θα το αφιερώσουν ως τάμα στο Θεό.

    Πρέπει να σημειωθεί ότι η ατεκνία την εποχή εκείνη ήταν ντροπή- κατάρα για το ανδρόγυνο. Ακόμη και οι Ιερείς δε δέχονταν τα δώρα που πρόσφεραν στο Ναό του Θεού.

    Έτσι ο Ιωακείμ επειδή δεν μπορούσε να αντέξει άλλο τη ντροπή, αποφάσισε να φύγει στην έρημο για να νηστέψει και προσευχηθεί παρακαλώντας το Θεό να του χαρίσει τέκνο.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

    Δε γνωρίζουμε πόσο διάστημα έμεινε ο Ιωακείμ στην έρημο. Η παράδοση μιλάει για 40 ημερόνυκτα.  Κάποια στιγμή ενώ προσευχόταν με θέρμη και ακλόνητη πίστη στο Θεό, παρουσιάστηκε ο Αρχάγγελος  Γαβριήλ λέγοντάς του: Ιωακείμ, φτάνουν οι προσευχές σου και η  Άννα θα αποκτήσει παιδί.

    Του είπε ακόμη ότι ‘ το σπέρμα της λαληθήσεται εν όλη τη οικουμένη’.

    Έτσι ο Ιωακείμ γύρισε στο σπίτι του όπου αντίκρυσε εξίσου χαρούμενη την Άννα γιατί και αυτή έλαβε το χαρμόσυνο μήνυμα από τον Αρχάγγελο.

    Πράγματι εκείνη τη νύκτα συνέλαβε και στους 9 μήνες γέννησε τη Βασίλισσα του κόσμου.

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

    Είναι ιδιαίτερα ισχυρή η παράδοση ότι στα Ιεροσόλυμα κοντά στην προβατική κολυμβήθρα ήταν το σπίτι των γονέων της Παναγίας.

    Ο Πατριάρχης Σοφρώνιος μιλά για την Αγία Προβατική Κολυμβήθρα, ’όπου η Αγία Άννα γέννησε τη Θεοτόκο.

    Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ονομάζει τη Βηθεσδά Ιερόν Τέμενος της Θεομήτορος. Αυτές λοιπόν οι παραδόσεις οδήγησαν και στην ανέγερση Ναού που συνέβαλε στην καθιέρωση της γιορτής του Γενεθλίου Της στις 8 Σεπτεμβρίου.

    Σήμερα πλάϊ στην κολυμβήθρα βρίσκεται η Ελληνορθόδοξη Μονή των Θεοπατώρων.

    Κάτω από τον Ι.Ν. υπάρχουν τρεις σπηλιές. Πάντα κατά την παράδοση στη μια γεννήθηκε η Θεοτόκος, στην άλλη προσευχόταν η Θεομήτορα Άννα και στην Τρίτη ο προσωρινός τάφος των γονέων της Παναγίας, πριν τη μετακομιδή τους στη Γεθσημανή, όπου βρίσκονται σήμερα.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ

    Λίγο χρόνο μετά τη γέννηση της Παναγίας, οι ιερείς κλήθηκαν να αποφασίσουν για το όνομα του παιδιού.

    Μετά από συζητήσεις αποφάσισαν και της έδωσαν το όνομα Μαρία ή Μαριάμ που σημαίνει Κυρία, Ελπίδα.

    Όταν έγινε 1 έτους ο Ιωακείμ από τη χαρά του γιόρτασε το γεγονός παραθέτοντας γεύμα στους ιερείς, τη γερουσία και σε όλο το λαό. Κατά το γεύμα παρουσίασε τη Μαρία και οι ιερείς ‘ εδεήθησαν του Κυρίου’ και Την ευλόγησαν.  

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ

    Όταν η Μαριάμ έγινε 3 χρονών, οι γονείς της θυμήθηκαν το τάμα που έκαναν στο Θεό και την οδήγησαν στο Ναό.

    Σύμφωνα με το έθιμο τη συνόδευαν λαμπαδοφορούσες ‘παρθέναι των Εβραίων΄.

    Εκεί αφού Την παρέλαβε ο προφήτης και Αρχιερέας Ζαχαρίας ο πατέρας του Τιμίου Προδρόμου,

    Την οδήγησε στα Άγια των Αγίων. Έζησε στο ναό 12 χρόνια συντροφιά με τους αγίους και τους Αγγέλους και διδάχτηκε την ιεροπρεπή μόρφωση και ανατροφή. Σύμφωνα με την παράδοση η Παρθένος μέσα στο ναό τρεφόταν θαυματουργικά από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Έτσι, ζώντας μέσα στο χώρο της αγιότητας, ‘ προέκοπτε σοφία και χάριτι’. 

Η ΜΑΡΙΑ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΖΕΤΑΙ:

    Η Θεοτόκος προοριζόταν από το Θεό να γίνει το ‘Κατοικητήριον Αυτού’ και γιαυτό έπρεπε να φυλαχτεί από άγιο άνδρα, όπως ήταν ο Ιωσήφ.

    Όταν βγήκε από το ναό, οι συγγενείς της και οι ιερείς ( γιατί τότε οι γονείς Της είχαν πεθάνει), θέλησαν να την αποκαταστήσουν. Έτσι κατέφυγαν στον εθιμικό τρόπο επιλογής.

    Έδωσαν δηλαδή εντολή στους ‘χηρεύοντες του λαού’ να φέρουν από ένα ραβδί με το όνομά τους.

    Έτσι σε όποιου το ραβδί εμφανιζόταν εξαιρετικό φαινόμενο ‘ Θεοσημείο’, αυτός θα αρραβωνιαζόταν τη Μαριάμ.

    Ο Αρχιερέας αφού παρέλαβε όλα τα ραβδιά, τα μετέφερε μέσα στο ιερό, προσευχήθηκε και ζήτησε ‘Θεοσημείο’.

    Πράγματι από το ραβδί του Ιωσήφ βγήκε ένα περιστέρι, που πέταξε και κάθισε πάνω στο κεφάλι του.

    Με το σημείο αυτό ‘εκληρώθη’ η Παρθένος στον Ιωσήφ.

    Ύστερα από αυτό το Θεοσημείο η Μαρία αρραβωνιάστηκε το δίκαιο Ιωσήφ { μνηστευθείσης γαρ της μητρός Αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, κατά το Ματθαίο}.

    Ο Γέροντας Ιωσήφ ήταν χήρος και πατέρας με παιδιά από άλλη γυναίκα.

    Η γραφή τον ονομάζει Δίκαιο: Ιωσήφ Δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων {Μτθ}, που σημαίνει ότι είχε πολλές αρετές.

    Έτσι ο αρραβώνας ήταν απαραίτητος για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού με την παρουσία του Ιωσήφ.

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ:   

    Μετά την κλήρωση ο Ιωσήφ παρέλαβε τη Μαριάμ και πήγε στη Ναζαρέτ.

    Με το πλήρωμα του χρόνου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται μπροστά Της λέγοντάς Της: Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί..

    Η Μαριάμ ακούγοντας το χαιρετισμό ταράχτηκε.

    Μη φοβάσαι της λέγει. ‘ μη φοβού Μαριάμ εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ ‘{Λκ}. Γιαυτό θα συλλάβεις και θα γεννήσεις Γιό και θα τον ονομάσεις Ιησού. 

    Η Παρθένος στο άκουσμα αυτό ρωτάει τον άγγελο: πως θα γίνει αυτό αφού δεν είμαι παντρεμμένη ?

    Και ο Άγγελος της λύνει την απορία λέγοντάς Της: Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι. Διο και το γεννώμενον  άγιον   κληθήσεται  {Λκ}.  

    Και  η  Παρθένος  ανακουφισμένη   γεμάτη συγκίνηση αποκρίθηκε: ‘Ιδού η δούλη Κυρίου. Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου’,  δηλαδή ας γίνει το θέλημα του Θεού. Από εκείνη τη στιγμή ο Κύριος εσαρκώθη στα σπλάχνα της αειπαρθένου Μαρίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Η ΜΑΡΙΑΜ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

    Ύστερα  από  το μεγάλο άγγελμα που πήρε η Παρθένος, αναζητάει κάποια διέξοδο.  Χωρίς να χάσει καιρό ανηφορίζει για την Ορεινή ένα χωριό κοντά στην Ιερουσαλήμ με σκοπό να συναντήσει τη συγγενή της Ελισάβετ, τη μητέρα του Προδρόμου και να της ομολογήσει το μεγάλο μυστικό.

  { Αναστάσα Δε Μαριάμ εν ταις ημέραις ταύταις επορεύθη εις την Ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ, κατά το Λουκά}.

    Μόλις μπήκε στο σπίτι, η φωτισμένη αυτή γυναίκα η Ελισάβετ της ανταποδίδει το χαιρετισμό λέγοντας:

    Ευλογημένη σοι εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σoυ. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με {Λκ}.

    Εδώ για πρώτη φορά η Ελισάβετ ονομάζει την Παρθένο ‘’Μήτηρ Κυρίου’’. 

    Η Παναγία έμεινε 3 μήνες κοντά στην Ελισάβετ.

    ‘’ Έμεινε Δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής {Λκ}.

Ο ΙΩΣΗΦ ΥΠΟΨΙΑΖΕΤΑΙ. ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

    Μετά το γυρισμό της από την Ορεινή στη Ναζαρέτ ο Ιωσήφ κατάπληκτος βλέπει ότι η Μαρία είναι έγκυος και αρχίζει να υποψιάζεται λέγοντας ‘’ Μαρία τι πράγμα είναι αυτό που βλέπω σε σένα ? Φαίνεται ότι η Παναγία δεν είχε ενημερώσει τον Ιωσήφ με τα θαυμαστά γεγονότα αλλά τα άφησε όλα στο Θεό. Τον διαβεβαίωσε όμως για την αγνότητά Της.

    Ο Ιωσήφ προκειμένου να βεβαιωθεί οδηγεί τη Μαριάμ στον Αρχιερέα για να πιεί νερό με το οποίο ελέγχεται η αγνότητά Της. Το ίδιο κάνει και ο Ιωσήφ για να φανεί η απραξία του στην εγκυμοσύνη της Παρθένου.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΧΩΡΙΣΕΙ

    Ύστερα από τη μεγάλη τρικυμία που ξέσπασε στον Ιωσήφ, αποφασίζει να Της δώσει μυστικά διαζύγιο.

    Επειδή ήταν ‘’δίκαιος’’, δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει παραδειγματικά, όπως προέβλεπε ο νόμος.

‘’ Ιωσήφ Δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματείσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν ‘’{Μτθ}.

    Μέσα σαυτή την ταραχή του Ιωσήφ, παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:

    Ιωσήφ, υιός Δαυίδ μη φοβηθείς παραλαβείν Μαριάμ τη γυναίκα σου. Το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ πνεύματος εστιν Αγίου { Μτθ}.

    Έτσι ο Ιωσήφ πείστηκε και αφού παράλαβε την Παρθένο στο σπίτι του, φάνηκε σωστός φύλακας και προστάτης της μητέρας του Κυρίου.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ

    Μετά το διάταγμα του αυτοκράτορα Καίσαρα Αυγούστου να απογραφεί όλος ο πληθυσμός που ήταν κάτω από τη Ρωμαίκή κυριαρχία, ο Ιωσήφ και η Μαριάμ έπρεπε να σπεύσουν να απογραφούν στον τόπο της καταγωγής τους, στη Βηθλεέμ. ‘’ Εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην.....     Ανέβη Δε και ο Ιωσήφ εκ πόλεως Ναζαρέτ εις πόλιν ήτις καλείται Βηθλεέμ, δια το είναι αυτόν εξ οίκου και πατριάς Δαυίδ’’ { Λκ}.  

    Ο Ιωσήφ μπαίνοντας στην πόλη συναντά νέο πρόβλημα.

    Λόγω πληθώρας επισκεπτών που κατέφθασαν για την απογραφή, δεν βρίσκει πουθενά κατάλυμα για να μείνουν.

    Τότε απελπισμένος πλησιάζει ένα σταύλο και εκεί βρίσκει λίγο χώρο ανάμεσα στα ζώα για την παρθένο και τον εαυτό του, μέχρι να τελειώσει η διαδικασία της απογραφής.

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ

    Μέσα σε εκείνη την παγωμένη αλλά αγία και μεγάλη νύκτα του χειμώνα, ήρθε η ώρα να γεννήσει η Παρθένος το Σωτήρα Χριστό- Λυτρωτή του κόσμου.

    Τον σπαργάνωσε σε μια φάτνη των ζώων για να ζεσταθεί.

    ‘’ Εκεί επλήσθησαν αι ημέραι του τεκείν αυτήν και έτεκε τον υιόν τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη {Κλ}.

OI ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ        

    Κοντά στο χωριό Πετζαχούρ ή των ποιμένων, όπως λέγεται σήμερα, βοσκούσαν τα κοπάδια τους οι ‘’αγραυλούντες’’ και αγαθοί ποιμένες. Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά τους άγγελος Κυρίου και τους λέγει:

    Μη φοβήσθε, ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ. Ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυίδ. Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. {Λκ).

    Έτσι οι ποιμένες πρώτοι άκουσαν, είδαν και έσπευσαν να προσκυνήσουν.