ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ «ΕΛΛΑΔΑ»: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΗ…
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΙΛΙΟΥΡΑ.
Κάθε κριτική τοποθέτηση ξεκινάει από μια
πρώτη και βασική αρχή: Από την ύπαρξη ενός ελάχιστου επιπέδου Πατριωτισμού, με
την έννοια της Πατρίδας να προδιαγράφει ένα νοητικά περιχαρακωμένο Κοινωνικό
χώρο (Κράτος) με κοινές αντιλήψεις, συνείδηση, ήθη και γλώσσα, η καλή κατάσταση της
οποίας υποστηρίζει την ευζωία του ατόμου – μέλους της, ενώ το αντίθετο δεν
είναι σίγουρο ότι πάντα συμβαίνει…
Ξανα-ανκαλύπτοντας τον τροχό, θα πρέπει να
δεχτούμε ότι το μοναδικο χρέος των ελίτ που
ασκούν την Εξουσία στον Εθνικό χώρο (Κράτος) είναι η ευημερία των πολιτών του
και η υποβοήθηση των δραστηριοτήτων τους με βάση ρυθμιστικούς νομικούς κανόνες
και διοικητικές οδηγίες.
Χρέος του κάθε πολίτη είναι η λεπτομερής
τήρηση των κανόνων, ώστε να δημιουργείται ένα υγιές πλαίσιο δράσεων και
ευκαιριών, η αυτο-ρύθμιση του οποίου θα αμβλύνει τις ενδεχόμενες συγκρούσεις
και θα εξασφαλίζει την απαραίτητη κοινωνική συνοχή. Αυτό στην πολιτική λέγεται Αστική Δημοκρατία και στην οικονομία Πλουραλιστικός Καπιταλισμός, βασισμένα
και τα δύο στην ‘Μέση Αστική τάξη’
και την κοινωνική της συνείδηση.
Τι
γίνεται όμως αν ένα τέτοιο «ΙΔΑΝΙΚΟ» μόρφωμα καταρεύσει μέσα από μια αμετροεπή
κρατική διαχείριση και μια οικονομική χρεοκοπία?
Πώς
μπορεί να διασφαλισθεί η συνέχεια του Κοινωνικού χώρου (Κράτους) ως οντότητας και η σταδιακή του ανάκαμψη?
Πως
και από ποιους θα συγκροτηθεί ένα Πρόγραμμα ανόρθωσης και ποιοι θα είναι σε
αυτό οι ρόλοι των τρεχουσών Ελίτ εξουσίας και των απλών πολιτών?
Πως
επηρεάζεται κάθε τέτοιο Πρόγραμμα από το Διεθνές περιβάλλον?
Ας επιχειρήσουμε να εξειδικεύσουμε με
νηφάλιο τρόπο αυτά τα ερωτήματα στην περίπτωση της χώρας μας, αφού ως τώρα
έχουμε κατακλισθεί από την γκρίζα προπαγάνδα και την αποσπασματική
παραπληροφόρηση !!!:
Το πρόβλημα της “συστηματικής χρεοκοπίας” της Ελλάδαςς αρχίζει κατά κοινή
ομολογία με την είσοδό της στην Ζώνη του
Ευρώ και εν πάση περιπτώσει από το έτος
- ορόσημο 2000. Οι βάσεις ωστόσο της
χρεοκοπίας θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μπήκαν πολύ νωρίτερα, καθώς υπήρξαν
το αποτέλεσμα της λαϊκίστικης πολιτικής κατά την εικοσαετία 1981-2000…
ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Παρά την δεδομένη ανισορροπία των
οικονομικών μεγεθών μεταξύ των χωρών – μελών της Ευρωζώνης (ΑΕΠ, ισοζύγια
συναλλαγών, είδος παραγωγής, εξωτερικό εμπόριο, υποδομές, επικοινωνίες,
τραπεζικό σύστημα κλπ), η είσοδος της Ελλάδας σε ένα κλάμπ χώρων με κοινό
νόμισμα ΔΕΝ ήταν κατ’ ανάγκη και κατ’ αρχή μια κακή υπόθεση. Η χρήση ωστόσο χειραγωγημένων οικονομικών στοιχείων με το «Δομημένο
ομόλογο» της Goldman-Sachs να διαμορφώnει ‘μαγικά’ την εικόνα των εισροών –
εκροών της Εθνικής οικονομίας (που φανερώνει τα πρώτα μελανά σημάδια πολιτικού αμοραλισμού της τότε
Ελίτ εξουσίας), υποδηλώνει ότι η προσχώρηση
της Ελλάδας στο ευρώ ήταν μια καθαρά ‘κατασκευασμένη’ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Απόφαση1. Ως ένα
άμεσο και θετικά προσδοκώμενο για την πολιτική ελίτ της εποχής θα πρέπει να
είχε υπολογισθεί η μεταβολή της διεθνούς εικόνας της χώρας, με την τοποθέτησή
της στον πυρήνα Ευρωπαϊκών κρατών με ισχυρή και συνασπισμένη θέση και επιρροή,
ιδίως μετά την ‘κρίση των Ιμίων’…
Πάντως κατά την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 27ης Μαίου
2017 που καταγράφει μονο τα θετικά στοιχεία: «Η χώρα
προσχώρησε στην νομισματική ένωση διότι είχε υπερβεί τους στόχους του
Αναθεωρημένου Προγράμματος Σύγκλισης για τέσσερα διαδοχικά έτη (1994-97)
σχετικά με τον δείκτη ανάπτυξης αλλά και το δημοσιονομικό έλλειμμα, που είχε
μειωθεί από 13,6% του ΑΕΠ το 1993 σε 4% το 1997. Ο πληθωρισμός, από 14,1% το
1993 είχε μειωθεί σε μονοψήφιο επίπεδο το 1995 (9%), για πρώτη φορά μετά το
1972, και στο 5,6% το 1997».
Για να υποστηριχθεί ωστόσο αποτελεσματικά
το όλο εγχείρημα της προσχώρησης στην ζώνη του ευρώ, θα έπρεπε να δημιουργηθεί
ένα πρόσθετο κλίμα οικονομικής ευφορίας – ευημερίας των αριθμών – δεικτών, και αυτό
έγινε πραγματικότητα με την τεχνητή άνοδο του Ελληνικού Χρηματιστήριου.
ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ
ΣΥΝΕΒΗ ΩΣ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ (Αιτίες και αιτιατά)
Τα
επακόλουθα τα οποία σταδιακά εμφανίσθηκαν ήταν:
Η δυσμενής ισοτιμία που επέβαλε μια πρώτου
βαθμού εσωτερική υποτίμηση, μετά την σχέση ανταλλαγής 1:341 μεταξύ ευρώ και
δραχμής η οποία εξ αρχής υιοθετήθηκε. Η υποτίμηση της δραχμής σε σχέση με αυτήν
του Γερμανικού μάρκου ήταν τότε της τάξης περίπου του 30%, και θα ήταν πολύ
ενδιαφέρον να μας εξηγήσει κάποτε η «εθνική !!!» διαπραγματευτική ομάδα των
κ.κ. Σημίτη, Παπαντωνίου, Παπαδήμου και Στουρνάρα, πως κατέληξαν σε αυτή την
ανερμάτιστη ισοτιμία, πτωχεύοντας εξαρχής τον πληθυσμό και απαλλοτριώνοντας το
1/3 των διαθέσιμων οικονομιών των Ελλήνων…
Ο εμφανώς δυσμενής πληθωρισμός των τιμών
καταναλωτή που ακολούθησε και ‘αύξησε’ τουλάχιστον κατά 20% την επιβληθείσα
πλασματική ισοτιμία ευρώ / δραχμής, απαλλοτριώνοντας ουσιαστικά ένα επιπλέον
ισόποσο ποσοστό των διαθέσιμων οικονομιών που εναπέμειναν στην Ελλάδα και αυτό
σε αποκλειστικό όφελος των χωρίς πλέον δασμούς εισαγόμενων βορειο-Ευρωπαίκών
προϊόντων. Έτσι η ένταξη στην Ευρωζώνη κόστισε από τα πρώτα της στάδια συνολικά
στους Έλληνες μια πρωτοφανή απώλεια περιουσίας της τάξης του 50%…
Ο αυξημένος πληθωρισμός που γνώρισε η
Ελλάδα, σε σύγκριση με τον μ.ο. της Ευρωζώνης,
αποδίδεται από κάποιους οικονομολόγους στην «ανεπαρκή !» υποτίμηση του
1998, που οδήγησε σε υπερτίμηση πολλών προϊόντων όταν έγινε η μετατροπή της δραχμής
σε ευρώ. Ο πολιτικός κ. Γιαννίτσης (του επιτελείου του πρωθυπουργού Σημίτη) δεν συμμερίζεται αυτήν την άποψη. Ο κυριότερος λόγος για τον αυξημένο
πληθωρισμό εντός ευρώ, όπως ισχυρίζεται, «ήταν ότι δεν παίξαμε σύμφωνα με τους
κανόνες (?). Χάνοντας το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος, δεν λάβαμε τα
διαρθρωτικά μέτρα που θα απέτρεπαν την διάβρωση της ανταγωνιστικότητας…».
Οι
συνέπειες, στο τέλος της δεκαετίας, ήταν βαρύτατες και οφείλονται κυρίως:
Στην ‘ακραία παρασιτική οικονομική
δραστηριότητα’ και την ‘ατομοκεντρική κοινωνική συνείδηση’ που καλλιεργήθηκε
αμέσως μετά το ευρώ, μέσα από την επιδίωξη του εύκολου κέρδους του τζόγου,
συσχετισμένου με την φούσκα του Χρηματιστήριου…
Στο ‘κομπραδόρικο’ Τραπεζικό σύστημα με τα
τεράστια πρωτογενή κέρδη από την ανεξέλεγκτη χορήγηση δανείων, η χρηματοδότηση
των οποίων γίνονταν χωρίς την ανακύκλωση των ίδιων διαθεσίμων τους, αλλά απλά
και μόνο μέσα από την εξαγορά Κρατικών Ομολόγων, εξαρχής γνωστών ως ‘τοξικών’,
λόγω των τεράστιων επιτοκίων τους (5% !)…
Στις ανορθολογικές έως και ανόητες Κρατικές
δαπάνες (μη
διαβαθμισμένα εξοπλιστικά προγράμματα, Ολυμπιάδα 2004, «Μεγάλα έργα» κλπ) στηριγμένες όλες στην έκδοση Κρατικών Ομολόγων, που χωρίς καμία
εξαίρεση υπέκρυπταν στην βάση τους μίζες και διαφθορά της πολιτικής ελίτ που
είχε καρπωθεί τότε την εξουσία…
Και επήλθε η
Κρατική χρεοκοπία και η έλευση των Μνημονίων…
Επιβλήθηκε τότε με μια δεύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ
απόφαση2 ερήμην του συνόλου των πολιτών της Χώρας και θεσπίσθηκε το 1ο
Μνημονιακό πρόγραμμα αμέσως μετά από εκλογές του 2010, οι οποίες είχαν ως
πολιτικές δεσμεύσεις του τότε πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου, κάποιες αόριστες
αλλά πλουσιοπάροχες χορηγήσεις προς όλους…
Το 1ο αυτό
βήμα - Πρόγραμμα στα βασικά τυ σημεία περιλάμβανε:
Έλεγχο και αξιολογήσεις της πορείας του
Μνημονιακού Προγράμματος αποκλειστικά από τους Ευρωπαίους δανειστές
Υπαγωγή των Κυβερνητικών δεσμεύσεων για
τήρηση των συμφωνημένων στο Αγγλικό Δίκαιο
Απαγόρευση δανεισμού της Ελλάδας από άλλους
τρίτους οικονομικούς φορείς ή κράτη
Δέσμευση των αποθεμάτων χρυσού της Κεντρικής
Ελληνικής Τράπεζας
Αναγνώριση ότι τα κάθε είδους Ελληνικά χρέη
(από
Δημόσιες και Ιδιωτικές συμβάσεις)
βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τα Δημόσια Οικονομικά
Μερική ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών μετά
την οπωσδήποτε αναμενόμενη (λόγω της οικονομικής αστάθειας) αθρόα
διαρροή κεφαλαίων προς το Εξωτερικό
Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων Κρατικών οφειλών
με την ελεγχόμενη παροχή «δανείων», μετά την υπογραφή «Δανειακών συμβάσεων» με
το I.M.F. (ΔΝΤ), όπως επίσης και με την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα ή αργότερα
με τον ESM (European Stability
Mechanism).
Οι συμβάσεις αυτές προέβλεπαν την παροχή
ρευστού από το I.M.F. όπως επίσης και την χορήγηση «Εγγυητικών Επιστολών» ή
«Κρατικών ομολόγων» από τα κράτη μέλη – δανειστές της Ευρωζώνης προς την
Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και σε καμία βέβαια περίπτωση την διάθεση ίδιων
ρευστών διαθεσίμων (όπως επανειλημμένα διατείνονται οι Γερμανοί πολιτικοί). Με άλλα λόγια οι Ευρωπαίοι «Δανειστές» ΔΕΝ εισέφεραν ούτε ένα (1)
ευρώ από τους Εθνικούς Προϋπολογισμούς τους, πράγμα που το έπραξε αντ’ αυτών η
Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα κόβοντας «πληθωρικό χρήμα», μια διαδικασία την οποία
αργότερα ονόμασαν «Ποσοτική χαλάρωση – Quantitave Εasing» και στην οποία παρά
τα λεγόμενα η Ελλάδα εξ αντικειμένου ΔΕΝ μπορεί να συμμετέχει. Αποδεικνύοντας
μάλιστα ότι η επιχείρηση «Ελληνικό
χρέος» είναι πολλαπλά ωφέλιμη, οι «Δανειστές» ενέγραψαν κέρδη στους
Προϋπολογισμούς τους από την ωρίμανση και την τοκοφορία των «Δανειακών
συμβάσεων», τα οποία θα είναι πολλαπλάσια μετά το 2022.
Η οικονομική ανάλυση του 1ου Μνημονιακού
Προγράμματος που επιχειρήθηκε τότε από πολλούς σοβαρούς οικονομολόγους, έδειχνε
καθαρά ότι «τα νούμερα
ΔΕΝ βγαίνουν…», πράγμα που αποδόθηκε αργότερα σε δήθεν «λυσιτελείς προσεγγίσεις»
και σε ανόητες «ομολογίες
λάθους εκτιμήσεων» των εμπειρογνωμόνων του I.M.F. Ψεύδος μέγα. Στην πραγματικότητα το όλο εγχείρημα ήταν μια ΑΠΑΤΗ,
και το πρώτο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΒΗΜΑ για την σταδιακή και κατά το δυνατό ‘ανώδυνη’
προσαρμογή των υπηκόων της Ελληνικής Επικράτειας σε μια διαδικασία σταδιακής
φτωχοποίησης και τελικής χρεωκοπίας… Και τούτο διότι ήταν το πρώτο
βήμα για την πραγματοποίηση αυτού που εξαρχής και απερίφραστα ανήγγειλε σαν
διαδικασία για την Ελλάδα η Καγκελάριος Μέρκελ στις αρχές του 2011: ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ… Πλαισιωμένο από την
επίσημη δήλωση ενός αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσα στο
Ευρωκοινοβούλιο!!!, ο οποίος δήλωσε ότι ΣΤΙΣ
ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (πράγμα που κάλλιστα θα
μπορούσε να σημαίνει ότι και οι εκλογικές διαδικασίες ενδέχεται να είναι διαβλητές
ή καθολικά συμφωνημένες μεταξύ των Θεσμικών κομμάτων του Ελληνικού πολιτικού
συστήματος και βέβαια στο ημίφως και παρά την θέληση του κυρίαρχου λαού…).
Με το
2ο βήμα – Μνημονιακό πρόγραμμα και το PSI που ακολούθησε
εξανεμίσθηκαν με νομοθετικά τεχνάσματα και με μοχλό την Κεντρική Ελληνική
τράπεζα τα «καθαρά» ρευστά αποθεματικά των Δημόσιων αλλά κυρίως των Ιδιωτικών
Ασφαλιστικών Ταμείων (ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, Ταμείο Νομικών κλπ) σε
ένα ποσοστό ~70%. Αποζημιώθηκαν τότε με Κυβερνητική εντολή κάποια Ελληνικά
ομόλογα που κατείχαν Γερμανικά χαρτοφυλάκεια στο 100% της αξίας τους, όταν στην
δευτερογενή αγορά ήταν ήδη στο 25% της αξίας τους3 !!!
Με το
3ο και 4ο βήμα - Μνημονιακό πρόγραμμα και με μια νεοσύστατη «αριστερή»
κυβέρνηση – πειθήνιο διαχειριστή της κρίσης, επιβλήθηκαν Τραπεζικά capital
controls, αλλά και διευρύνθηκε το κυνήγι ‘Μαγισσών’, με την
διαπόμπευση ανθρώπων που μετακίνησαν τις οικονομίες τους σε ξένες Τράπεζες όπως
είχαν κάθε δικαίωμα – καθώς πρόκειται για ένα Κοινοτικό κεκτημένο λόγω του Ενιαίου
Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου και της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων και εργασίας.
Δημιουργήθηκε επίσης το ελεγχόμενο από τους
δανειστές «Υπερταμείο για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου χρέους», μέσα από την
εξωφρενική αξιοποίηση – εκποίηση «όσο-όσο» της Κρατικής περιουσίας, η οποία δεσμεύθηκε
νομοθετικά το 2017 για 99 χρόνια4 και μετατάσσει την Ελλάδα στην κατηγορία ενός αποικιακού Χόνγκ-Κονγκ
του 21ου αιώνα.
Διαπιστώσεις
και επιπτώσεις των Μνημονιακών προγραμμάτων για το διάστημα 2010-2017…
Οτιδήποτε έχει ως τώρα συμβεί
και προγραμματιστεί γύρω από το κυριολεκτικά «προσχηματικό και άριστα προγραμματισμένο οικονομικό
πρόβλημα της Ελλάδας», βασίζεται σε ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ αποφάσεις και επιλογές
της εκάστοτε Ελίτ εξουσίας, κατά παράβαση άρθρων του Συντάγματος και χωρίς την
νομιμοποίηση της δημοκρατικής διαδικασίας των Δημοψηφισμάτων, μια και όλα
αφορούσαν εν τέλει τους ίδιους τους πολίτες.
Όταν αυτοί οι τελευταίοι κλήθηκαν για μία
και μοναδική φορά να εκφράσουν τον Ιούνιο του 2015 την άποψή τους, η οποία ήταν
ένα βροντερό ΟΧΙ στα
Μνημόνια, την έθαψε ανενδίαστα η νέα Πολιτική ελίτ εξουσίας κάτω από
μια γελοία και απατηλή διαδικασία ερμηνειών και παρερμηνειών του ΟΧΙ.
Οι πιο σημαντικές (κατά την άποψή μας) επιπτώσεις των Μνημονιακών προγραμμάτων είναι:
Ο ‘χαμένος
χρόνος’ των ατέρμονων Μνημονίων, που αποτελεί το πρώτο και πλέον σημαντικό
κεφάλαιο το οποίο απώλεσε η Χώρα μας…
Η
Μνημονιακή Ύφεση που συνοψίζεται στην απώλεια πλέον του 1/4 του Ακαθάριστου
Εθνικού Προϊόντος και του 35% των οικονομιών των Ελληνικών νοικοκυριών (στοιχεία που ποέρχονται από
την επίσημη Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος στις 19-7-2017 και αφορούν την
πενταετία 2010-2014)…
Η
απεμπόλιση του αναφαίρετου δικαιώματος του συνολικού Λογιστικού ελέγχου του
Ελληνικού χρέους και της μονομερούς διαγραφής του επαχθούς μέρους του…
Η
σύσταση του Υπερταμείου αποθησαύρισης των κάθε είδους Ελληνικών κινητών και
ακίνητων διαθεσίμων αξιών, ελεγχόμενο κατά πλειοψηφία από τους Ευρωπαίους
δανειστές, που στοχεύει ολοκληρωτικά στην εξυπηρέτηση του Δημόσιου πλέον
Ελληνικού Χρέους. Για τον σκοπό αυτό προβλέπεται η ολική εκποίηση της Δημόσιας
περιουσίας, με τιμές όμως που εν μέσω κρίσης αντιστοιχούν σε κλάσμα της
πραγματικής τους αξίας…
Οι
εκποιήσεις περιουσιών ιδιωτών λόγω χρεών προς το Δημόσιο, τις Τράπεζες και τα
Ασφαλιστικά Ταμεία. Ως προς αυτό έχει μεγάλη σημασία να υπογραμμισθεί ότι παρά
την εσωτερική υποτίμηση των κάθε είδους αποδοχών των εργαζομένων και τις
διαδοχικές περικοπές των συντάξεων, παρά την διατήρηση υψηλών των μέσων τιμών
καταναλωτή και παρά το ότι περίπου το 30% των πολιτών έχασαν μερικώς ή
ολοσχερώς την εργασία και τις αποδοχές τους (~1,5 εκατομύριο άνεργοι στον
Ιδιωτικό τομέα), οι υποχρεώσεις τους απέναντι στο Δημόσιο και τις Τράπεζες (εξυπηρέτηση δανείων, αυξημένη
σε δυσθεώρητα ύψη φορολογία, εισφορές δήθεν αλληλεγγύης και ΕΝΦΙΑ) είτε πραγματικές, είτε και πλασματικές (μετά από προσαυξήσεις) παραμένουν στο ακέραιο, κατακρεουργώντας ανελέητα τους οικογενειακούς
προϋπολογισμούς…
Η
ελαστική Εργατική νομοθεσία και η κυριαρχία της μερικής απασχόλησης με
παρεπόμενη την ελλειμματική κοινωνική ασφάλιση…
Οι
επανειλημένες αλλαγές του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ώστε να διευκολύνει το «Κράτος – Δεσπότη» και
τους επικυρίαρχους Ευρωπαίους «Δανειστές» στους κάθε είδους καταναγκασμούς
τους, απέναντι στους νομικά ανίσχυρους πλέον πολίτες…
Το
χωλαίνον Εθνικό Σύστημα Υγείας, στο οποίο παρά την καθαρή Συνταγματική επιταγή,
η Κρατική συμμετοχή μειώθηκε κατά 50% (από 15 δις το 2010 σε 8 δις το 2016)…
Η
πλημμελής Εθνική ασφάλεια…
Η
ανύπαρκτη Εξωτερική πολιτική (βλέπε την απαράδεκτη επιβολή από «ξένα κέντρα» της επίσκεψης Erdogan
στην Αθήνα και την Θράκη στις 7 & 8-12-2017 και την μεμψίμοιρη στάση της
αμήχανης Ελληνικής κυβέρνησης… Η αποδοχή της επίσκεψης ήταν βλακώδης διότι
παραβιάζει απροσχημάτιστα την κοινή λογική που λέει ότι: ‘όταν κάποιος σε
απειλεί, πρώτα αίρει τις απειλές του και μετά τον δέχεσαι’).
Οι
«περίεργες» Εκλογικές διαδικασίες» και οι πολιτικές συμπράξεις, με την
συμμετοχή ΟΛΩΝ των Θεσμικών Μνημονιακών Κομμάτων – άμεσων ή έμμεσων
υποστηρικτών της «πολιτικά ελεγχόμενης χρεωκοπίας»…
Συμπερασματικά και λαμβανομένων υπόψη των
ενδιάμεσων μεσοσταθμικών αυξο-μειώσεων των οικονομικών μεγεθών σε καθεστώς
Ευρώ, η οικονομική πορεία της Ελλάδας από το 2000 και επί μία 15ετία, κόστισε
στον Έλληνα πολίτη απώλεια περιουσίας ύψους 50% + 35% = 85% !!!
Αξιολογώντας όλα τα παραπάνω, προκύπτει
αβίαστα ότι ο Δανεισμός και η Μνημονιακή επιτήρηση της Ελλάδας έγιναν με
στρατηγικό στόχο να προστατευτεί η Ευρωζώνη και η σταθερότητα του νομίσματός
της και όχι για να ανακάμψει η Οικονομία της χώρας. Στην πορεία των Μνημονιακών
προγραμμάτων προέκυψε κάτι επίσης πολύ σημαντικό για τους «Δανειστές»: ότι
εκτός από τον οικονομικό, ήταν εύκολα εφικτός και ο «πολιτικός» έλεγχος της
Ελλάδας, πράγμα που απετέλεσε θεόσταλτο δώρο για την κυρίαρχη χώρα της
Ευρωζώνης, την Γερμανία, που για να ελέγξει παλαιότερα τον Μεσογειακό χώρο σαν
ένα πρώτο βήμα προς τον Μεσανατολικό και τα ενεργειακά του κοιτάσματα,
εξαπέλυσε βάρβαρα τον καταστροφικό Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο…
Ποιοί είναι
οι ως τώρα «ωφελημένοι» των Μνημονιακών Προγραμμάτων…
Όλοι οι εθνικοί προϋπολογισμοί των «Δανειστών», δηλαδή των κρατών - μελών της
Ευρωζώνης
Όλες οι Ευρωπαϊκές (κυρίως Γερμανικές) αλλά και οι αντιπροσωπευμένες στην Ευρώπη Αμερικανικές εταιρείες, οι
ιδιωτικές συμβάσεις των οποίων με το Ελληνικό Δημόσιο μετατράπηκαν πάραυτα και
χωρίς να ελεγχθεί η όποια επάχθειά τους σε Δημόσιο Ελληνικό χρέος προς τα κράτη
– μέλη της Ευρωζώνης. Και μιλάμε για επάχθεια, διότι είναι άκρως πιθανή η ΜΗ
ολοκλήρωση των περιλαμβανόμενων στις συμβάσεις αυτές υποχρεώσεών τους.
Οι Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες του
κατείχαν «τοξικά» Ελληνικά Ομόλογα και τα οποία με το PSI του 2014 τα
αντάλλαξαν στο 100% της αξίας τους, υφαρπάζοντας τα ρευστά ταμειακά διαθέσιμα
των Ασφαλιστικών ταμείων και άλλων φορέων του Δημοσίου.
Οι Γερμανικοί, Γαλλικοί και εν μέρει
Ιταλικοί επενδυτικοί Οίκοι και εταιρίες, οι οποίες αγοράζουν σήμερα
«κοψοχρονιά» Ελληνικές Δημόσιες και Ιδιωτικές εταιρίες, καθώς και Ελληνική Γη,
μαζί με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης σε αυτήν.
…
Η τρέχουσα
διαχείριση του Τρίτου Μνημονιακού Προγράμματος και η αξιολόγησή του. Το οριακό
Eurogroup της 15-6-2017.
Όλοι γνωρίζουμε τον προπαγανδιστικό και
χειραγωγικό τρόπο, με τον οποίο η τρέχουσα κυβέρνηση (και όχι μόνο) προσπαθεί
να διαχειρισθεί επικοινωνιακά και να ωραιοποιήσει το Τρίτο Μνημονιακό πρόγραμμά
της. Μελετώντας ωστόσο τα τεχνικά θέματα που προδιαγράφονται μέσα στο εν λόγω
πρόγραμμα, προκύπτει ότι έχουν αναληφθεί δυσβάστακτες Ελληνικές υποχρεώσεις, με
αντάλαγμα την όλο και λιγότερο πιθανή ελάφρυνση του Δημόσιου χρέους από μέρους
των Ευρωπαίων «Δανειστών»...
Οι (ασαφείς κατά το IMF) προβλέψεις της Ευρωζώνης ώστε να «καταστεί βιώσιμο» το Ελληνικό χρέος
έχουν την εξής δομή, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο Eurogroup της 15-6-2017.
Το Eurogroup αποφάσισε πως ένα πρωτογενές
πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ (περίπου 5 δις ευρώ ετήσια !!!)
πρέπει να διατηρηθεί έως το 2022 και εν συνεχεία θα ακολουθηθεί μια
Δημοσιονομική πορεία που θα προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ ή και λίγο
μεγαλύτερο!!! κατά την περίοδο από το
2023 έως το 2060 !!!
Η ετήσια εξυπηρέτηση του χρέους (ακαθάριστες χρηματοδοτικές
ανάγκες) θα πρέπει να είναι κάτω του 15%
του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% του ΑΕΠ στη συνέχεια, έτσι ώστε να
διασφαλιστεί ότι το τρέχον χρέος μειώνεται σταθερά !!!
Το προαναφερθέν Eurogroup δήλωσε επίσης
«έτοιμο» να εφαρμόσει μια δεύτερη ομάδα Μεσοπρόθεσμων μέτρων για το Ελληνικό
χρέος, ώστε να πετύχει τους στόχους των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών που
θα το εξυπηρετήσουν. Αυτά περιλαμβάνουν:
Κατάργηση του επιτοκιακού πέναλτι που
σχετίζεται με την επαναγορά χρέους κατά το δεύτερο και τρίτο Ελληνικό
Μνημονιακό πρόγραμμα
Την χρήση των κερδών από το πρόγραμμα
αγοράς ομολόγων (SMP) και την αποκατάσταση της μεταφοράς στην Ελλάδα των κερδών
από τα Ελληνικά Ομόλογα που κατέχει το Ευρωσύστημα (SMP και ANFA) από το
Δημοσιονομικό έτος 2017,
Ένα ανασχεδιασμό της αποπληρωμής του
χρέους: Στη βάση της τελικής έκθεσης βιωσιμότητάς του – που θα πρέπει να
«συντάξει» το IMF – θα μπορούσε να
εφαρμοστεί κυρίως για τα πολύ μεγάλα
δάνεια του EFSF μια επέκταση των ωριμάνσεων τους και μια περαιτέρω περίοδος
χάριτος καταβολής τόκων από 0 έως και 15 έτη. Με άλλα λόγια, η ανυπέρθετη και
βεβαίως μη ελαφρυμένη καταβολή τους να αρχίσει μετά το 2038 !!!, διάστημα όμως
κατά το οποίο θα υπάρχει μια πολύ στενή οικονομική επιτήρηση της χώρας. Αυτή η
ρύθμιση θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή την απαιτούμενη από όλες τις
εμπλεκόμενες πλευρές σύνταξη μιας τεχνοκρατικής “Έκθεσης «βιωσιμότητας» του
Ελληνικού χρέους, πράγμα που επιδιώκει το Γερμανικό Υπουργείο οικονομικών…
Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι το IMF (ως τυπικός ή ακόμη και ως
άτυπος εταίρος των Ελληνικών Μνημονιακών προγραμμάτων), διατηρεί πάντα το δικαίωμα της κήρυξης του Ελληνικού χρέους ως «μη
βιώσιμου», πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι μπορεί «δοθείσης της συγκυρίας και
των επιχειρημάτων» να κατατάξει αιφνίδια τα Ελληνικά Κρατικά ομόλογα για άλλη
μια φορά στην κατηγορία «σκουπίδια» και την Ελλάδα σε φάση «οριστικής
χρεωκοπίας», με όποιες συνέπειες μπορεί αυτό να έχει πρωτευόντως για την Χώρα
και δευτερευόντως για την Ευρωζώνη και την Διεθνή οικονομία.
MSN
17-6-2017
Οικονομικές αντιδράσεις και αναλύσεις στις αποφάσεις του Eurogroup της
15-6-2017: Τι σημαίνουν οι Μνημονιακές “οικονομικές δεσμεύσεις” χωρίς την
‘ρήτρα ανάπτυξης’, αλλά και χωρίς την άμεση και ονομαστική ‘μείωση του χρέους’…
Είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ανάπτυξη της Οικονομίας μόνη η ‘μείωση
του χρέους’ ?
…H πτώση των αποδόσεων των 2ετών Ελληνικών
ομολόγων στο 4,659% και στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Μάρτιο του 2010, η
αποκλιμάκωση στα 10ετή ομόλογα με το yield να επιστρέφει στο 5,691%, στα
επίπεδα δηλαδή προ του ναυαγίου του Eurogroup της 22ας Μαΐου 2017 και η άνοδος
του Ελληνικού Χρηματιστηρίου πάνω από τις 800 μονάδες ή στα υψηλότερα επίπεδα
από τον Ιούνιο του 2015 (έχοντας ως "οδηγό" ένα ράλι γύρω από τις τράπεζες), ήταν η "απάντηση" της αγοράς στη συμφωνία του Eurogroup
της 15-6-2017...
Σύμφωνα ωστόσο με τον οικονομικό αναλυτή
της Societe Generale, Kit Juckes, η πολιτική της ελάφρυνσης του Ελληνικού
χρέους είναι πολύ τοξική και έτσι το Eurogroup απλώς έσπρωξε το θέμα βαθύτερα
στο μέλλον. Σαν αποτέλεσμα, τα χειροκροτήματα στην αγορά ομολόγων θα είναι πολύ
συγκρατημένα το επόμενο διάστημα.
Η J.P. Morgan από την άλλη πλευρά σημειώνει
πως υπάρχει ο κίνδυνος η ΕΚΤ να αποφασίσει το πρόωρο τέλος της «Ποσοτικής
χαλάρωσης – QE» και αυτό θα οδηγήσει σε ένα γενικότερο sell-off το σύνολο των
Ευρωπαϊκών Κρατικών ομολόγων, ανεβάζοντας έτσι τα επιτόκια δανεισμού.
Κατά τον καθηγητή S. Darxas, συνεργάτη -
ερευνητή του Bruegel: … η κρίσιμη αυτή συνεδρίαση του Eurogroup δεν άλλαξε
τίποτε. Το αποτέλεσμα της ήταν αυτό που αναμενόταν, καθώς ενέκρινε την
ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης και συμφώνησε στην εκταμίευση της επόμενης δόσης
προς την Ελλάδα… Σχετικά όμως με το χρέος, απλώς επιβεβαίωσε αυτό που το ίδιο
το Eurogroup και πολλοί υπουργοί Οικονομικών είχαν υποστηρίξει νωρίτερα: ότι
δηλαδή τα όποια μέτρα ελάφρυνσης του χρέους θα αποφασιστούν πολύ κοντά στο
τέλος του τρέχοντος Δανειακού προγράμματος, το πιθανότερο την άνοιξη ή το
καλοκαίρι του 2018. Κατά βάση το Eurogroup δεν έχει αλλάξει κανένα από τα
πιθανά μελλοντικά σενάρια. Ο S. Darxas δηλώνει επίσης ότι συνεχίζει να είναι
πεπεισμένος, ότι κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να
επιστρέψει στις αγορές με βιώσιμα επιτόκια. Συνεπώς, ή μία σημαντική ελάφρυνση
του χρέους πρέπει να προκύψει την επόμενη χρονιά ή το Eurogroup θα πρέπει να
ενεργοποιήσει ένα νέο (το 4ο) Δανειακό
πρόγραμμα οικονομικής στήριξης και άρα ένα νέο Μνημόνιο…
MSN
17-6-2017
Ένα από
τα σημαντικά παρεπόμενα του Eurogroup της 15-6-2017, είναι ότι η Ελλάδα έμεινε
οριστικά εκτός «Ποσοτικής χαλάρωσης – QE»,
όπως επισημαίνει στο Newmoney.gr κορυφαίος τραπεζίτης και πρώην διευθύνων
σύμβουλος μιας συστημικής Τράπεζας. Το ίδιο δηλώνει με έμφαση σε ανακοίνωσή της
στις 19-7-17 και η Goldman-Sachs. O πρώτος λόγος είναι ότι τα (μεσοπρόθεσμα) μέτρα για την ρύθμιση του χρέους δεν υφίστανται και ως εκ τούτου η ΕΚΤ
δεν μπορεί να προχωρήσει σε αξιολόγηση της βιωσιμότητάς του. Εξάλλου, όπως
τονίζει ο ίδιος τραπεζίτης, το IMF εισήλθε στο Ελληνικό πρόγραμμα με κατ’ αρχήν
συμφωνία και χωρίς καμία χρηματοδότηση και άρα θεωρεί ξεκάθαρα ότι σε αυτή την
φάση τουλάχιστον το χρέος ΔΕΝ είναι βιώσιμο.
Σε ότι αφορά την διευθέτησή (?) του
Ελληνικού χρέους εντός του 2018, οι εκτιμήσεις του εν λόγω τραπεζίτη είναι ότι:
«Το
βάρος του χρέους δεν πρόκειται να βγεί ΠΟΤΕ πάνω από την Ελλάδα», καθώς «αν στο μέλλον πάμε καλά δεν θα δοθεί ελάφρυνση,
ενώ αν δεν πάμε καλά, τότε θα χρειαστούμε και νέο (4ο και 5ο) Μνημόνιο με νέες Δανειακές συμβάσεις».
Tα
υψηλά πλεονάσματα ύψους 3,5% δεν μπορούν να είναι διατηρήσιμα για 5 συνεχή
χρόνια, «ακόμη κι αν βρούμε και αντλούμε
πετρέλαιο ή πουλάμε αέρα».
H
Αγορές και οι ξένοι επενδυτές αποτιμούν μεν «θετικά» την συμφωνία στο Eurogroup,
αλλά αυτό δεν σχετίζεται με το υπαρκτό στέγνωμα της αγοράς από την έλλειψη
ρευστότητας και την υπερφορολόγηση, στοιχεία δηλαδή που σε καμία περίπτωση δεν
πρόκειται να μας οδηγήσουν στην «επιζητούμενη
ανάπτυξη» και στην «ορθολογική
εξυπηρέτηση ενός ελαφρυμένου χρέους», πολύ δε περισσότερο στην
εξυπηρέτηση ενός επιβαρυμένου χρέους όπως αυτό υφίσταται σήμερα.
Οι αιτιάσεις αυτές δικαιολογούν μια
παλαιότερη τοποθέτηση του Γ. Βαρουφάκη, που έλεγε ότι: το Τρίτο Μνημόνια (όπως και τα
δύο προηγούμενα) «σχεδιάστηκαν
για να αποτύχουν», κρατώντας εσαεί οικονομικά και πολιτικά δέσμια την Ελλάδα.…
MSN
19-6-2017
Σε ότι
αφορά την καλλιέργεια προσδοκιών (κυρίως από Γερμανούς και Λουξεμβουργιανούς
αξιωματούχους) για έξοδο της Ελλάδας στις
Αγορές μέσα στο 2017-2018», χωρίς ωστόσο «προληπτική πιστοληπτική γραμμή» (ή μόνο με κάποια ‘μικρή
διορθωτική παρέμβαση’ του ESM) και
βέβαια χωρίς «Ποσοτική χαλάρωση» στην
αγορά Ελληνικών ομολόγων, αυτό θα αποδειχθεί διπλά καταστροφικό. Καθώς έχει σαν
background την μη χρηματοδότηση του τρέχοντος προγράμματος από το IMF, θα γίνει
προσπάθεια να καλυφθεί το ελλείπον δανειακό κεφάλαιο με απευθείας δανεισμό της
Ελλάδας από τις «Αγορές», πληρώνοντας δυσβάστακτα αλλά και άμεσα απαιτητά
επιτόκια το επόμενο διάστημα, κάτι που θα ανατρέψει όλο το σκηνικό της Εθνικής
απαίτησης για διευθέτηση του χρέους και θα σύρει και πάλι την Ελλάδα σε μια
ατέρμονη σειρά νέων χρεών, συνεχιζόμενης λιτότητας και Μνημονίων και άρα σε μια
«αντι-αναπτυξιακή πορεία». Όλα τα υπόλοιπα που λέγονται από την τρέχουσα ελίτ
εξουσίας είναι απλά γκρίζα προπαγάνδα, που σερβιρισμένη με άκομψη και ωμή
ωραιοποίηση, έχει σαν στόχο την εξαπάτηση και τον διαρκή αποπροσανατολισμό των
Ελλήνων πολιτών.
Και
πριν αλέκτωρ φωνήσει συνέβη το αναμενόμενο. Τις αμέσως επόμενες
ημέρες μετά το Eurogroup της 15-6-2017, καταγράφηκε στις Διεθνείς Αγορές ένα
κύμα πωλήσεων Ευρωπαϊκών ομολόγων το οποίο ανέβασε τις αποδόσεις τους και αυτό
ύστερα και από την δημοσίευση των πρακτικών μιας συνεδρίασης του Γενικού
Συμβουλίου της ΕΚΤ, κατά την οποία συζητήθηκε η προοπτική να μην
εντατικοποιηθεί το πρόγραμμα ενίσχυσης της ρευστότητας σε επίπεδο Ευρωζώνης. Η
ερμηνεία πολλών επενδυτών ήταν ότι πιθανό η ΕΚΤ να μειώσει το πρόγραμμα τόνωσης
της ρευστότητας μέσω της «Ποσοτικής χαλάρωσης», την οποία επιτυγχάνει κρατώντας
τα επιτόκια στο 0% και αγοράζοντας Ευρωπαϊκά ομόλογα αξίας 60 δις ευρώ τον
μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν οι επενδυτές να προχωρήσουν σε πωλήσεις ομολόγων, οι
οποίες οδήγησαν τις τιμές τους προς τα κάτω και τις αποδόσεις (που κινούνται αντίστροφα από
την αξία τους) προς τα πάνω. Παρόλο που το
κύμα πωλήσεων σταμάτησε τις επόμενες ημέρες οι τιμές δεν επανήλθαν, γεγονός που
ερμηνεύεται ως ένδειξη ότι η αβεβαιότητα των επενδυτών παραμένει. Οι εξελίξεις
αυτές θεωρείται ότι δυσκολεύουν ή και κάνουν απογοητευτικές τις συνθήκες μέσα
στις οποίες θα πρέπει να κινηθεί η Ελληνική κυβέρνηση όταν εκδώσει δικά της
ομόλογα,,,
Πράγματι, κατά το MSN της 28-7-2017, η
έκδοση Ελληνικού ομολόγου αξίας 3 δις ευρώ και 5ετούς διάρκειας από την παρούσα
κυβέρνηση – σε αντικατάσταση ενός αντίστοιχου που εκδόθηκε το 2014 από την κυβέρνηση
Σαμαρά – αγοράσθηκε με επιτόκιο κοντά
στο 5%. Έτσι αναδεικνύονται σε "πρωταθλητές" πλέον με τις αποδόσεις
τους τα Ελληνικά ομόλογα. Τα 10ετούς διάρκειας καταγράφουν την μεγαλύτερη
αύξηση στις τιμές τους, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των άλλων Ευρωπαϊκών
χωρών. Πιο αναλυτικά και σύμφωνα με στοιχεία του Βloomberg: Απο την αρχή του
έτους η τιμή του Ελληνικού ομολόγου 10ετούς διάρκειας έχει καταγράψει άνοδο
κατά 26,47%. Σε σχέση με πέρυσι η τιμή του είναι υψηλότερη κατά 16,8%. Παρά την
κίνηση της τιμής τους, η απόδοση του τίτλου εξακολουθεί να παραμένει υψηλή και
διαμορφώνεται στο 5,54%. Ακολουθεί η Πορτογαλία, της οποίας το 10ετές ομολόγο
με απόδοση μόλις 1,75%, έχει καταγράψει άνοδο από την αρχή του έτους 5,45% και
7,63% σε σύγκριση με πέρυσι. Αντίθέτως, η τιμή του 10ετούς Ιταλικού ομολόγου
εμφανίζει μείωση κατά 3,25% από την αρχή του έτους ενώ σε σχέση με πέρυσι η
απώλεια της τιμής του περιορίζεται στο 0,33%. Η απόδοση του τίτλου αυτού
κυμαίνεται στο 1,29%. Τα Ισπανικά ομολογα 10ετούς διάρκειας υποχωρούν από την
αρχή του έτους κατά 1,05%, ενω σε σύγκριση με ένα χρονο πριν η τιμή τους
καταγράφει κέρδη 0,5% και η απόδοση τους κυμαίνεται στο 0,89%. Οι απώλειες για
τα Γερμανικά ομόλογα 10ετούς διάρκειας υποχωρούν και από την αρχή του έτους
αγγίζουν το 4,55%, ενώ σε σχέση με πέρυσι η τιμή τους έχει υποχωρήσει κατά
1,93%. Η απόδοση τους διατηρείται στο 0,060% !!!
Μετά την ανάπαυλα του Καλοκαιριού και ενός
άχρωμου Φθινοπώρου, επανέρχονται δριμύτεροι οι προβληματισμοί για την
«Αναπτυξιακή πορεία» της Ελληνικής οικονομίας, που είναι και το θεωρητικό
ζητούμενο στο Οικονομικό επιτελείο της τρέχουσας κυβέρνησης...
Κατά το MSN
της 29-11-2017, οι διαψεύσεις των «ερασιτεχνικών» και
«προπαγανιδιστικών» κυβερνητικών προβλέψεων είναι διαρκείς:
-
στον προϋπολογισμό του 2016 η κυβέρνηση προέβλεπε ανάπτυξη 2,7% για το 2017.
- τον Μάιο
φέτος η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «ψαλίδισε» την πρόβλεψη σε 2,1%
- στο
Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του Μαΐου η κυβέρνηση χαμήλωσε την εκτίμησή της σε 1,8%.
Την ίδια εκτίμηση ανακοίνωσε τον Οκτώβριο και το ΔΝΤ.
- στα
μέσα Νοέμβρη η Κομισιόν προσγείωσε την πρόβλεψη σε 1,6% και αυτό γράφτηκε στον
Προϋπολογισμό για το 2018
- τέλη
Νοεμβρίου ο ΟΟΣΑ ανακοίνωσε πρόβλεψη για Ανάπτυξη 1,4% εφέτος, όσο ακριβώς και
οι ανεπίσημες προβλέψεις των υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών.
Οι νωπές πρωθυπουργικές προβλέψεις ότι το
2017 θα κλείσει με ανάπτυξη τουλάχιστον 2%
ανατρέπονται από τον ΟΟΣΑ που μιλά για ανάπτυξη 1,4% το 2017 και 2,3% το
2018 (αντί
2,5% που προβλέπει επισήμως η Αθήνα). Αλλά
και αυτό κάτω υπό προϋποθέσεις (όπως υπογραμμίζει ο ΟΟΣΑ στο ειδικό κεφάλαιο που αφιερώνει στην Ελλάδα), ότι δηλαδή η 3η αξιολόγηση θα κλείσει άμεσα, ότι θα ξεκαθαρίσει
γρήγορα το θέμα της «ελάφρυνσης του χρέους», ότι θα περιοριστούν τα «κόκκινα
δάνεια» με «γενικούς» και όχι επιλεκτικούς εκπλειστηριασμούς και πωλήσεις σε
ξένα Funds!!! και ότι θα αλλάξει άρδην η Φορολογική πολιτική. Διότι, όσο
διαρκεί το «φορομπηχτικό κυνηγητό» της Μεσαίας τάξης η αγορά θα παραμείνει
νεκρή και δεν θα επιστρέψουν επ’ ουδενί η εμπιστοσύνη, οι καταθέσεις και οι
επενδύσεις στην Ελληνική οικονομία…
Σύμφωνα με
την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 27ης Μαίου2017:
Συγκρίνοντας τις επιπτώσεις μιας
ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας στη Δραχμή, με αυτές των Μνημονίων από το 2010
έως και σήμερα, προκύπτουν τα εξής βασικά συμπεράσματα:
Τα
διαδοχικά Μνημόνια αύξησαν κατακόρυφα την ανεργία στην Ελλάδα ακριβώς στο
επίπεδο που είχαν προβλέψει τα σενάρια εξόδου στη δραχμή.
Η
μείωση του εισοδήματος (αγοραστική δύναμη) εικάζεται ότι είναι «η μισή»
απ’ ό,τι θα είχε συμβεί σε καθεστώς δραχμής.
Η
τρέχουσα αβεβαιότητα ως προς τα αποτελέσματα των Μνημονιακών προγραμμάτων, έχει
εκτινάξει τις αποδόσεις των 10ετών ομολόγων στα ίδια σχεδόν επίπεδα με αυτά που
προβλέπονται στην περίπτωση της δραχμής. Πριν π.χ. το Φθινόπωρο του 2016, οι
αποδόσεις τους ήταν στο μισό από εκείνες που προβλέπονταν σε καθεστώς δραχμής.
Αλλάζοντας επίπεδο προσέγγισης του
προβλήματος, ας υποθέσουμε τώρα ότι η χώρα κάνει την υπέρβαση και βρίσκει ένα
νέο αυτογενή πολιτικό ρυθμό, αποφασίζοντας να αντιπαρατεθεί στα τρέχοντα
Ευρωπαϊκά Δανειακά προγράμματα όπως εφαρμόζονται μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει
ότι θα ακολουθήσει μετά από διαπραγματεύσεις μια σαφή και εκτός ευρώ πορεία.
Κατά την
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 27ης Μαῒου 2017:
Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν
πρόκειται ούτε μπορεί να γίνει ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα. Θα συμβεί είτε ως «αναθεωρητική
πολιτική απόφαση», είτε και ως «ατύχημα», τα οποία όμως όλοι θα βλέπουν να
έρχονται και θα προετοιμάζονται. Η «Κ» μίλησε με μεγάλες Τράπεζες του
εξωτερικού, που έχουν «τρέξει» αρκετές φορές έως σήμερα τα σενάρια ενός Grexit
και τα οποία προσαρμόζουν κάθε φορά στις νέες συνθήκες. Επίσης, συγκέντρωσε
Πανεπιστημιακές μελέτες που έχουν εκπονηθεί για λογαριασμό Κρατών και Κεντρικών
Τραπεζών.
Τα βήματα
της μετάβασης:
Πέρα από την «πολιτική απόφαση», το σενάριο
του «ατυχήματος» θα συμβεί από τη στιγμή που η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί
στρατηγική επιλογή αλλά λύση ανάγκης, καθώς δεν θα υπάρχουν τα αναγκαία χρήματα
για να λειτουργήσει η χώρα και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Έτσι
αναγκαστικά θα πρέπει να βγει από το ευρώ και να «κόψει» δικό της νόμισμα.
Αφού, λοιπόν, ξεπεραστούν τα διάφορα νομικά, πολιτικά και διαδικαστικά
προβλήματα, θα ξεκινήσει η διαδικασία αποχωρισμού από την Ευρωζώνη και η
μετάβαση στο νέο νόμισμα, π.χ. στην δραχμή.
Βήμα 1: «Παγώνουν» όλα τα διαθέσιμα
των τραπεζών σε ευρώ.
Βήμα 2: Την χρονική στιγμή «μηδέν»
μετατρέπονται όλα τα υπόλοιπα (καταθέσεις και δάνεια) σε δραχμές με ισοτιμία 1
ευρώ = 1 δραχμή. Αυτό ισχύει και για τις καταθέσεις των τραπεζών στην ΤτΕ, αλλά
και των δανείων (ακόμη και του ELA) που έχουν ήδη αυτές λάβει.
Βήμα 3: Σε πολιτικό επίπεδο μπορεί
να αποφασιστεί ένα εξ αρχής «κούρεμα» του χρέους του Δημόσιου και Ιδιωτικού
τομέα. Αυτό μπορεί να γίνει τεχνικά με προκαταβολική υποτίμηση της δραχμής πριν
από την πρώτη κυκλοφορία της. Για παράδειγμα, ένα χρέος 10.000 ευρώ
μετατρέπεται άμεσα σε 10.000 δραχμές, με ισοτιμία 1 προς 1. Για να γίνει
«κούρεμα», γίνεται νέος υπολογισμός με ισοτιμία π.χ. 1 ευρώ = 2 δραχμές. Έτσι
το χρέος θα μείνει 10.000 δραχμές (το χρονικό σημείο μηδέν παραμένει η βάση), αλλά σε ευρώ (για την όποια ξένη τράπεζα) θα γίνει 5.000 ευρώ.
Βήμα 4: Απαγορεύεται η μεταφορά
κεφαλαίων από τους νέους λογαριασμούς καταθέσεων σε δραχμές προς λογαριασμούς
σε ευρώ.
Βήμα 5: Μισθοί, τιμές προϊόντων,
αξία υπηρεσιών, δανείων κ.λπ. θα μετατραπούν με ισοτιμία 1 προς 1.
Βήμα 6: Η ΕΚΤ δανείζει εκτάκτως την
ΤτΕ ώστε να έχει συναλλαγματικά διαθέσιμα σε ευρώ.
Βήμα 7: Ξεκινά η κυκλοφορία της
δραχμής και η διαπραγμάτευσή της στις Αγορές. Αναμένεται μεγάλη υποτίμηση που
μπορεί να φτάσει και το 60%. Ουσιαστικά, χάνεται όλο το όφελος από το παραπάνω
«κούρεμα».
Βήμα 8: Το πάγωμα των λογαριασμών
και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων παραμένουν έως ότου ηρεμήσουν οι
μεγάλες μεταβολές στην ισοτιμία.
Βήμα 9: Ανταλλακτήρια θα δέχονται
για συγκεκριμένη περίοδο τα ευρώ και την μετατροπή τους σε δραχμές. Με Νόμο,
όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό θα γίνονται σε δραχμές.
Βήμα 10: Ο πληθωρισμός που θα
προκύψει από την υποτίμηση της δραχμής θα εκτινάξει τις τιμές προϊόντων και
υπηρεσιών. Πιο άμεση θα είναι η επίπτωση στα εισαγόμενα, όπως π.χ. είναι τα
καύσιμα. Αν δηλαδή η ισοτιμία διαμορφωθεί σε 1 προς 8, τότε λ.χ. ένα λίτρο
βενζίνης από 1,50 δραχμές την πρώτη ώρα, θα εκτιναχθεί στις 9-10 δραχμές ύστερα
από μερικές ώρες ή λίγες ημέρες.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 27ης-5-2017 -- http://www.kathimerini.gr/808394/article/epikairothta/politikh/ta-10-vhmata-pros-th-draxmh
Κριτική
διόρθωση του συγκεκριμένου Δραχμικού σεναρίου στα σημεία… Μια Νέα Στρατηγική
για τον έλεγχο της Εθνικής Οικονομίας & της Εθνικής Ασφάλειας σε καθεστώς
Δραχμής:
Ολοκληρωτική απόρριψη των ως τώρα
καταστροφικών και έωλων Μνημονιακών πολιτικών, που μεταθέτοντας διαρκώς το
πρόβλημα της επίλυσης του χρέους τελικά το διογκώνουν και σπαταλούν πολύτιμο
«χρόνο», που από μόνος του αποτελεί ένα χαμένο «εθνικό κεφάλαιο».
Επανάκτηση και εθνικός έλεγχος του
Προγράμματος της ‘συντεταγμένης’ χρεοκοπίας.
Συγκέντρωση σε Εθνική κλίμακα των όποιων
ρευστών διαθεσίμων του Δημοσίου και εφαρμογή μιας προληπτικής πολιτικής
προμηθειών σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα κ.ο.κ. που θα επαρκούν για διάστημα
τουλάχιστον 6 μηνών.
‘Επίσημη εξωτερική’ και ‘λογιστική
εσωτερική’ ισοτιμία της νέας Δραχμής, με την έκδοση και την εσωτερική διανομή
‘Εθνικών Δραχμικών Ομολόγων’, που θα αποκαθιστούν σε όφελος των καταθετών την
αρχική ισοτιμία 1:345 μεταξύ ευρώ και δραχμής.
Ανάλυση και διαπραγμάτευση του επαχθούς
Δημόσιου χρέους – διαπραγματεύσεις με την Ευρωζώνη.
Επεξεργασμένη Εξωτερική πολιτική. Στάθμιση
της Διεθνούς θέσης της Χώρας μετά την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Επεξεργασμένη πολιτική μισθών και
συντάξεων.
Επεξεργασμένη Εργατική πολιτική.
Πλήρως εθνικοποιημένη Κεντρική Τράπεζα (εξέταση του μεγάλου ζητήματος
της αναζήτησης των Κρατικών αποθεμάτων χρυσού)
Πλάνο λειτουργίας των Ιδιωτικών Τραπεζών
υπό Κρατικό έλεγχο για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Επαναδιαπραγμάτευση ΟΛΩΝ των ιδιωτικών
δανείων.
Ελεύθερη και χωρίς ρήτρες η είσοδος
κεφαλαίων στην εγχώρια αγορά. Διατήρηση Τραπεζικών λογαριασμών σε συνάλλαγμα.
Γενικό «πόθεν έσχες» με βάση τα αρχεία των
Τραπεζών του 2010.
Απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών στο
πολιτικό προσωπικό του διαστήματος 2000 – 2017, εκεί όπου τεκμηριώνονται
θετικές και αποθετικές ευθύνες.
Αν κατά την άποψή μας δεν συντρέξουν ΟΛΕΣ
μαζί οι παραπάνω προϋποθέσεις, οι πιθανότητες μιας νέας πολιτικής αποτυχίας και
μεγάλων εθνικών περιπετειών είναι πολύ πιθανές…
Τα Πολιτικά
Μέσα της Ανασυγκρότησης
Το άρθρο 114 του Συντάγματος ενεργοποιείται
ξανά.
Δημιουργία ενός ευρύτατου Πολιτικού
Συνασπισμού – Μετώπου Εθνικής ανασυγκρότησης και κινητοποίηση της Ελλαδικής
Μέσης Αστικής τάξης και των Ελλήνων του Εξωτερικού, επάνω σε ένα Πρόγραμμα
αξιόπιστο, αυταπόδεικτο, ρεαλιστικό και άρα αληθινό, που θα πείσει τους πολίτες
για την αναγκαιότητά του και που θα δημιουργεί την άκρως απαραίτητη κοινωνική
συνοχή για να υποστηριχθεί χωρίς παλινωδίες και πισωγυρίσματα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Αγαπητοί
φίλοι, την τελευταία και πιο σημαντική παράγραφο «Κριτική διόρθωση κλπ» την έχω
αφήσει επίτηδες ημιτελή, τόσο γιατί είναι πολύ εξειδικευμένη η λεπτομερής
ανάλυσή της όσο και γιατί περιμένω μέσω της ιστοσελίδας συγκεκριμένες
παρεμβάσεις από εσάς, ώστε να γίνει μετά από συζήτηση η τελική διαμόρφωσή της.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας
και θα χαρώ να διαβάσω τις απόψεις σας.
Δ.Β.
Nemine
discrepant…
Απάθεια και μοιρολατρεία είναι οι εθνικές λέξεις…σελ.113
…και εξαιτίας αυτών οι συνετοί σωπαίνουν και οι
τολμηροί υποφέρουν.
Γι’αυτό
δεν διαθέτουμε ένα σωστό Εθνοπατέρα, έναν Όϋλερ, ένα Νεύτωνα.
Και
όταν εμφανίζονται τους καλούν ενώπιον της
«Ιεράς Εξέτασης», τους λοιδορούν ή τους φυλακίζουν…
σελ. 404
----------------------------
Πόσο θα είχαν προχωρήσει οι ωφέλιμες επιστήμες, οι Τέχνες, η Ηθική, η Πολιτική και η Αλήθεια,
αν είχαν απολαύσει την ίδια βοήθεια όση και το ψέμα, το παραλήρημα, ο
δεισιδαιμονικός ζήλος και η σημαντότητα…
(Βαρώνος του Χόλμπαχ, 18ος αιώνας) σελ. 401
---------------------------
Furor vagina ministrat (Η οργή οπλίζει…)σελ. 223
Αποσπάσματα
από το διήγημα του Ισπανού συγγραφέα Arturo Perez Reverte:
«Καλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς».
Εκδόσεις Πατάκη, 2015.
--------------------
“This we know:
The Nation does not belong to men; Men belong
to the Nation…
Whatever they do to its web, They do to
theirselfs…”
Παράφραση
ενός λόγου
του
Αμερικανού πολιτικού Chief Seattle, 1854.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου