ΤΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Όταν
το απόβραδο σιγοβρέχει
Σαν
δάκρυ η δροσούλα σεργιανά
Ένας
στοχασμός μέσα μου συντρέχει
Οσμίζομαι
της γης την μυρωδιά.
Απόβραδο
στην Θεσ/νίκη την υγρή
Πνέουν
δροσεροί οι αύρες του ουρανού
Ένας
ρίγος σιωπηλά αποδεκτό
στου
φθινοπώρου τους μήνες θα βρεθώ.
Αιμορραγεί
το κόκκινο του δειλινού
στο
χαμηλό φως του στεναγμού
και
έχει η καρδιά μου τόσα να πει
στα
πρωτοβρόχια η καρδιά μου να εξαγνιστεί.
Όταν
το απόβραδο σιγοβρέχει
Έρχεται
η θλίψη να ρίξει πινελιά
Σκοτεινιάζει
νωρίς, η καρδιά όμως αντέχει
στον
πίνακα της θλίψης, την πένθιμη ζωγραφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου