Αγαπάμε τα κατοικίδιά μας και περνάμε μαζί
τους πολύ χρόνο, ενώ συχνά-πυκνά τούς μιλάμε σαν να είναι πρόσωπα, χωρίς φυσικά
να περιμένουμε κάποια απάντηση. Το ίδιο κάνουν και τα παιδιά με τα παιχνίδια
τους, αφού τους δίνουν ονόματα αλλά και παίζουν μαζί τους, ενώ δεν είναι
παράξενο κάποιος να δώσει ονόματα ακόμα και σε άψυχα αντικείμενα, τα οποία
χρησιμοποιεί συχνά.
Ο καθηγητής Nicholas Epsey του
Πανεπιστημίου του Σικάγου λέει σχετικά: “Δίνουμε συχνά
ονόματα σε αυτοκίνητα, όργανα, σκάφη και κάμερες, όλα τους αντικείμενα με τα
οποία αναπτύσσουμε ιδιαίτερες σχέσεις και τα θεωρούμε προέκταση της ταυτότητάς
μας. Πιστεύουμε επίσης ότι η γάτα μας συμπεριφέρεται ‘‘αυθάδικα’’, ότι το
χρηματιστήριο είναι ‘‘αγριεμένο’’
και ρωτάμε το αυτοκίνητό μας ‘‘γιατί δεν παίρνεις μπροστά;’’». Για τον ακαδημαϊκό, όλα αυτά είναι
υποπροϊόντα μιας ενεργούς και νοήμονος κοινωνικής συνείδησης”. Κάτι που
σημαίνει πως όσοι μιλάνε στη γάτα ή στον σκύλο τους έχουν δραστήρια φαντασία
και αυξημένη νοημοσύνη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου