Λυκούργος Αθηνών, Κατά Λεωκράτους
«Οὐ ποιήσομαι περί πλείονος τό ζῆν τῆς ἐλευθερίας, οὐδ' ἐγκαταλείψω τούς ηγεμόνας ούτε ζώντας ούτε αποθανόντας, αλλά τους εν τη μάχη τελευτήσαντας των συμμάχων άπαντας θάψω. και κρατήσας τω πολέμω τους βαρβάρους, των μεν μαχησαμένων υπέρ της Ελλάδος πόλεων ουδεμίαν ανάστατον ποιήσω, τας δέ τα του βαρβάρου προελομένας απάσας δεκατεύσω. και των ιερών των εμπρησθέντων και καταβληθέντων υπό των βαρβάρων ουδέν ανοικοδομήσω παντάπασιν, αλλ΄υπόμνημα τοις επιγεγνομένοις εάσω καταλείπεσθαι της των βαρβάρων ασεβείας.»
«Δεν θα θεωρήσω την ζωή μου ανώτερη από την ελευθερία ούτε θα εγκαταλείψω τους αρχηγούς, ούτε ζωντανούς ούτε νεκρούς, αλλά όσους από τους συμμάχους έπεσαν στο πεδίο της μάχης όλους χωρίς εξαίρεση θα ενταφιάσω. Και, αν νικήσω πολεμώντας τους βαρβάρους, καμιά από τις πόλεις, που πολέμησαν για την Ελλάδα, δεν πρόκειται να ερημώσω. Όλες όμως εκείνες που προτίμησαν τους βαρβάρους θα τις υποχρεώσω να καταβάλουν το ένα δέκατο των εισοδημάτων τους. Και από τα ιερά που πυρπολήθηκαν και γκρεμίστηκαν από τους βαρβάρους, τίποτε εντελώς δεν θ΄ανοικοδομήσω, αλλά θα τα αφήσω να μένουν στους μεταγενεστέρους σαν ενθύμια της ασέβειας των βαρβάρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου