Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ 1086

ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ 1086
Τα σχόλια με μπλέ γράμματα και σιέλ υπογραμμιση, όπου και αν υπάρχουν, είναι δικά μου.
Η ‘’ΕΠΤΑΔΑ’’ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
1.Προνόησαν, αδιαφόρησαν ή θα ξηλώνουν τα πεζοδρόμια;
2.ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
3.Η απάτη με την ΑΟΖ - τα ντοκουμέντα.
4.Όταν ο Τσίπρας έκλεψε τους δασκάλους του Παπανδρέου
5.ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ....
6.ΠΟΙΗΜΑΤΑ
7.Πιστοποίησης φύλου του νέου Πάπα Φραγκίσκου του 1ου στο Βατικανό!

ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
1.Προνόησαν, αδιαφόρησαν ή θα ξηλώνουν τα πεζοδρόμια;

thessalonikimesaapoeikones.blogspot.gr
    Το μέρος που βλέπουμε είναι μπροστά στο Βασιλικό θέατρο. Εκεί δηλαδή όπου σταματούν λεωφορεία για να αποβιβάσουν τουρίστες και μαθητές.Τουρίστες για την πρώτη γνωριμία τους με την πόλη, κυρίως από βαλκάνια ή Τουρκία. Ένα μέρος ενδεικτικό για τον τρόπο σκέψης της
Αντιδημαρχίας αστικού σχεδιασμού όσον αφορά την ιεράρχηση των στόχων της.
    Έχουμε μιλήσει για πρωθύστερα έργα, για σημασία στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία, χωρίς φυσικά να παραβλέψουμε το σημαντικό έργο που παράγει αυτή η αντιδημαρχία. Έχουμε πει για την σημασία αυτού του χώρου στάθμευσης για την αξιοπρέπεια της πόλης, μιας και δείχνει απ' την πρώτη στιγμή την διάθεση φιλοξενίας που έχουμε αλλά και το αν εννοεί η διοίκηση του Δήμου τα λόγια περί προσπάθειας για αύξηση στην προσέλκυση των τουριστών. Αλλά το θέμα του τουρισμού στην πόλη μας είναι μεγάλο θα μας απασχολήσει σε άλλη δημοσίευση.
    Ας δούμε από αυτό το σύνολο το κομματάκι που λέγεται χώρος στάθμευσης λεωφορείων στο βασιλικό θέατρο. Έχουμε κάνει δημοσιεύσεις για το θέμα αυτό, που αφορούσαν την ανύπαρκτη υποδομή του και την πλημμελή αστυνόμευση του.
    Τώρα με την ανακατασκευή του πάρκου και των πεζοδρομίων του, είναι ευκαιρία να δημιουργηθεί κάτι ωραίο και λειτουργικό. Δεν ξέρω πως είναι τα σχέδια, αλλά ελπίζω να έχει προβλεφθεί να είναι έτσι που να διευκολύνει και να κάνει ασφαλή την απο-επιβίβαση των μαθητών και των τουριστών.    Δηλαδή να υπάρχουν διάδρομοι για να μπορούν οι επιβάτες να διασχίσουν τα παρτέρια και να πηγαίνουν στον κύριο διάδρομο του πεζοδρομίου, που είναι φαίνεται καλά στην δεύτερη φωτογραφία.

    Το ζήτημα είναι να μένουν ευχαριστημένοι οι επισκέπτες της πόλης μας, για να ξανάρθουν αλλά και για να συστήσουν την πόλη και στους φίλους τους.
Θα το φροντίσουμε το μέρος αυτό, με σωστές διαγραμμίσεις και πινακίδες;
Με αλλαγή του περίπτερου για να είναι αυτό που γράφουν οι νόμοι αλλά και αισθητικά ωραίο;
Θα βρούμε τρόπο να σταματήσουμε την παράνομη στάθμευση για να είναι ο χώρος αποκλειστικά για τα λεωφορεία;
Έχετε μελετήσει κύριε Κουράκη τον χώρο και θα γίνει τώρα όπως πρέπει;
Θα κάνετε το ίδιο και για τους άλλους παρόμοιους χώρους όπως στο Επταπύργιο, Άγιο Δημήτριο κλπ;
    Στοχοποιημένα έργα λοιπόν και βάρος σ΄ αυτά που δημιουργούν εισόδημα στην πόλη και την κάνουν πιο λειτουργική στους κατοίκους και στους επισκέπτες της.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ – ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
2.ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
3.Η απάτη με την ΑΟΖ - τα ντοκουμέντα.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
    Για περισσότερο από δύο χρόνια, υποστηρίζεται, από μια πληθώρα άρθρων και εκπομπών, αλλά και πολιτικών δυνάμεων, η εξής «θεωρία»: χρειαζόμαστε κατεπειγόντως ανακήρυξη ΑΟΖ που είναι «απαραίτητη» για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Διαθέτουμε τεράστια κοιτάσματα που πρέπει άμεσα να εκμεταλλευθούμε, παρά το καθεστώς «μη βιώσιμου χρέους» και Δανειακών Συμβάσεων, με τη βοήθεια του Ισραήλ και, τελευταίως, φρεγατών και F-15! ‘Ένα αληθινό, διακομματκό μάλιστα, «λόμπυ» «της ΑΟΖ και των πετρελαίων», εσχάτως και των όπλων, συγκροτήθηκε για να υπερασπίσει αυτή την ιδέα.
    Tο να έχει κανείς την α’ ή β’ άποψη για τα ελληνοτουρκικά, τα ελληνοϊσραηλινά ή τα ενεργειακά είναι απολύτως θεμιτό σε μια δημοκρατία. ‘Εστω κι αν στην Ελλάδα των συνωστιζόμενων προσωπικών φιλοδοξιών ατόμων, συχνά τελείως ακατάλληλων για τους ρόλους στους οποίους αποβλέπουν, ενίοτε εξαρτημένων από διεθνή συμφέροντα, όποιον πληρώνει καλύτερα τέλος πάντων, δεν μπορεί δυστυχώς να γίνει σοβαρή συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα.
    Αυτό που δεν είναι θεμιτό, είναι να διασπείρονται ανακρίβειες και ψεύδη. Και όταν αυτά αποκαλύπτονται, από ανθρώπους που αγαπάνε την αλήθεια και την πατρίδα τους, να συνεχίζεται η αναπαραγωγή τους, μαζί και η αναπαραγωγή συκοφαντιών και απειλών εναντίον τους. ‘Ολοι κάνουμε λάθη ή καλοπίστως παραπλανώμεθα. Αν δεν έχουμε το θάρρος να κάνουμε την αυτοκριτική μας, τουλάχιστο ας σιωπούμε. Κρείττον σιγάν, έλεγαν οι Αρχαίοι.
Το «θεμελιώδες ψέμμα»
    ‘Ολη η θεωρία που προαναφέραμε θεμελιώθηκε επί ενός κραυγαλέου ψέμματος, ότι χρειαζόμαστε ΑΟΖ για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων (στο οποίο προσετέθη μια ολόκληρη σειρά ανακριβών ή παραπλανητικών ισχυρισμών).
    Στο άρθρο 77 της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, προβλέπεται ρητώς ότι η κυριότητα και το αποκλειστικό δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων παρέχεται από την υφαλοκρηπίδα που εκτείνεται τουλάχιστο όσο και η ΑΟΖ (200 ν.μ.), είναι φυσικό δικαίωμα των κρατών και δεν χρειάζεται καμία ανακήρυξη, υπάρχει αφ’ εαυτής.
    Οι «ΑΟΖολογούντες», καλύτερα «ΑΟΖοπαραπλανούντες», ισχυρίζονται ότι η σύμβαση του 1982 ξεπέρασε την έννοια της υφαλοκρηπίδας όπως περιγράφεται στη σύμβαση του 1958. Αυτό όμως που παραλείπουν να πουν είναι ότι δεν το έκανε με τη θέσπιση της ΑΟΖ, αλλά με τη θέσπιση της νέας έννοιας υφαλοκρηπίδας, όπως την περιγράψαμε στην προηγούμενη παράγραφο.
    Το ζήτημα βέβαια, και με την υφαλοκρηπίδα και με την ΑΟΖ, είναι ότι, για να ασκήσεις τα δικαιώματα που απορρέουν από τις έννοιες αυτές, πρέπει να οριοθετήσεις πρώτα με τα αντικείμενα κράτη και το κριτήριο δεν είναι μόνο η «μέση γραμμή», όπως υποστηρίζουν οι «ΑΟΖολογούντες». Εκεί κόλλησε, από τη δεκαετία του 1970, το θέμα με την Τουρκία στο Αιγαίο.
Τι λένε οι νομικοί
    ‘Εστω και πολύ καθυστερημένα, σήμερα έχουν ανασκευάσει το προφανές ψέμμα των «ΑΟΖολογούντων», σχεδόν όλοι οι ασχολούμενοι με το θέμα.
    « Χρειάζεται να κηρύξουμε ΑΟΖ για να μπορέσουμε να εκμεταλλευθούμε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο που βρίσκεται έξω από την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη;», ρωτά το περιοδικό «Επίκαιρα» (τεύχος 127, 22 Μαρτίου 2012) τον κ. Συρίγο που απαντά: «Κατηγορηματικά όχι! Οι πόροι αυτοί βρίσκονται στο υπέδαφος κάτω από το βυθό της θάλασσας και καλύπτονται πλήρως από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας.» Ο κ. Συρίγος διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών σήμερα. ‘Εχει κάνει διδακτορικό στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Μπρίστολ με θέμα «Νομική και Διπλωματία στο Αιγαίο». Τιμήθηκε από το Δ’ Σώμα Στρατού και το ΓΕΣ για τη συμβολή του στα ζητήματα μειονότητος στη Θράκη και σύνταξης ελληνο-πομακικού λεξικού
    Ο Καθηγητής Τσάλτας, πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος, υποστηρίζει στο Βήμα 19.2.2013
    «Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έχουμε πάθει κάτι που αποκαλώ “ΑΟΖίτιδα”. Είναι γνωστό ότι η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σχετίζεται με την κήρυξη της υφαλοκρηπίδας και όχι της ΑΟΖ, αν και συνηθίζεται η ΑΟΖ να ταυτίζεται με την υφαλοκρηπίδα. Η ΑΟΖ είναι εξίσου σημαντικός θεσμός και είναι σπουδαίο κληροδότημα το να κηρυχθεί, αλλά δεν έχει σχέση με ό,τι βρίσκεται κάτω από τον βυθό, σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας».
    Ο ίδιος γράφει στο περιοδικό Φόρειν Αφαίρς (ελληνική έκδοση, Απρίλιος 2012)
    «Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η μη ανακήρυξη ΑΟΖ από πλευράς Ελλάδας δεν περιορίζει ούτε στο ελάχιστον τα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματά της στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος), τα οποία κατοχυρώνονται πλήρως από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας…Τα κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας υφίστανται για το παράκτιο κράτος εξ υπαρχής (ab initio) και αυτοδίκαια (ipso facto) ανεξάρτητα από την όποια ρητή διακήρυξη (βλ. άρθρο 77 της Σύμβασης του 1982) [20], ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επεκταθούν και πέραν του ορίου των 200 ναυτικών μιλίων της ΑΟΖ. Με απλά λόγια, όλα τα παράκτια κράτη διαθέτουν υφαλοκρηπίδα τόσο για τα ηπειρωτικά τους εδάφη όσο και για τα νησιωτικά, ενώ ΑΟΖ διαθέτουν μόνον εκείνα που το επιθυμούν. Άλλωστε, όπως σαφέστατα διαπίστωσε το Διεθνές Δικαστήριο το 1985 στην υπόθεση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Λιβύης – Μάλτας, «…τα δικαιώματα στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος) της ΑΟΖ ορίζονται σε πλήρη αναφορά με το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας».
    “Ολες οι πληροφορίες από την κυβέρνηση συγκλίνουν ότι οδεύουμε προς ανακήρυξη ΑΟΖ. Γιατί σ" αυτή τη συγκυρία;» Την ερώτηση αυτή υποβάλλει η «Εφημερίδα των Συντακτών» στον Χρήστο Ροζάκη, Πρόεδρο του Διοικητικού Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, πρώην αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρώην Υφυπουργό Εξωτερικών, που υπογραμμίζει
    «Φαντάζομαι διότι τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι η ΑΟΖ δίνει μια δυνατότητα για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων, κυρίως στο επίπεδο της άντλησης των πλουτοπαραγωγικών πόρων του υπεδάφους και φυσικά της εξερεύνησης που θα προηγηθεί στις θαλάσσιες περιοχές που γειτνιάζουν με την Ελλάδα. Τώρα, κατά πόσον αυτό αποτελεί πραγματικά μια απάντηση στο πρόβλημα είναι συζητήσιμο, διότι η δυνατότητα αυτών των ενεργειών μπορεί θαυμάσια να στηριχτεί στην υφαλοκρηπίδα, η οποία είναι ακριβώς ο βυθός και το υπέδαφος στα οποία το κράτος έχει αποκλειστικά δικαιώματα εξερεύνησης και εκμετάλλευσης”...
“Η Ελλάδα δεσμεύεται από τη Σύμβαση του 1982, η οποία έχει μάλιστα μετατραπεί και σε εθνικό δίκαιο. Σύμφωνα με το άρθρο 74, οριοθέτηση σε περίπτωση όπου είναι αντικείμενα γειτονικά κράτη, γίνεται με συμφωνία, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.”
“Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας καθ" εαυτή δεν προβλέπει μονομερείς ενέργειες στο θέμα της ΑΟΖ»
    Στην ίδια συνέντευξη τονίζει ότι προϋπόθεση οριοθέτησης είναι η αποσαφήνιση του εύρους των χωρικών υδάτων
    Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών και Καθηγητής Στέλιος Περράκης υπογραμμίζει, κατά τη «Νέα Κρήτη» (18.2.2013)
    «Στην υφαλοκρηπίδα περισσότερο απ' ό,τι στην ΑΟΖ στηρίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, όπως υποστήριξε ο καλεσμένος του Γιώργου Σαχίνη στην εκπομπή "Αντιθέσεις" … ο Στέλιος Περράκης, τονίζοντας ότι μπορεί η ΑΟΖ να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, όμως στην περίπτωση της Ελλάδας η διασφάλιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων διεθνώς στηρίζεται πρώτιστα στην υφαλοκρηπίδα!
    Σύμφωνα με τον ίδιο, κυριαρχικά δικαιώματα, είτε τα ασκεί είτε όχι, έχει κάθε παράκτια χώρα στην υφαλοκρηπίδα της. «Η υφαλοκρηπίδα έχει τους πόρους. Ο βυθός και το υπέδαφος. Εκεί θα γίνει η έρευνα. Εκεί θα γίνει η εκμετάλλευση, νότια της Κρήτης αύριο. Ή οπουδήποτε αλλού. Εκεί θα μπει το τρυπάνι»... Ο κ. Περράκης σημείωσε, εξάλλου, ότι η θέση της Ελλάδας και οι γειτονίες διαμορφώνουν την αναγκαιότητα διευθέτησης των ζωτικών χώρων μέσω υφαλοκρηπίδας.
    «Η συνθήκη λέει σε εκατό μέρη», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, ότι «όταν έχεις να οριοθετήσεις, όταν έχεις να κηρύξεις ΑΟΖ, πρέπει να συνεννοηθείς με αυτόν που είναι δίπλα σου και απέναντί σου.»
    Αντίστοιχα επιχειρήματα αναπτύσσουν ο γνωστός και σεβαστός Καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας, ο «θρύλος» της ελληνικής διιπλωματίας Πρέσβης Στοφορόπουλος, ο πρώην Υπουργός Σάκης Πεπονής (που θεωρεί μάλιστα ότι η ΑΟΖ υστερεί της υφαλοκρηπίδας). Την άποψη αυτή έχουν αποδεχθεί και οι γνωστότεροι διπλωματικοί συντάκτες της χώρας, όπως η Κύρα Αδάμ, ο Νίκος Μελέτης, ο Σταύρος Λυγερός.
    Τι άλλο πρέπει λοιπόν να ειπωθεί και να γραφεί, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ΑΟΖολογία είναι μια απάτη, πιθανώς αντάξια του «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου που μας οδήγησε στα Μνημόνια και τις Δανειακές; Τι άλλο χρειάζεται για να αρχίσουμε να θέτουμε το ερώτημα, ποιες εσωτερικές και διεθνείς δυνάμεις, μετά την οικονομική πολιτική, αποφάσισαν να παίξουν με τον ελληνικό λαό και τη μοίρα του και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, με τα ζητήματα της ειρήνης και του πολέμου; Και γιατί, όλοι αυτοί, οι συχνά όψιμοι «υπερπατριώτες», στήριξαν σε ένα κραυγαλέο ψέμμα μια ολόκληρη πολιτική καμπίνα.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
4.Όταν ο Τσίπρας έκλεψε τους δασκάλους του Παπανδρέου

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
    Μέσα στον γενικό ορυμαγδό των τελευταίων ημερών και την... επίθεση αγάπης του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κύπρο, πέρασε εντελώς απαρατήρητη μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή των καθηγητικών εξορμήσεων του κ. Τσίπρα.
    Παρακολουθώντας, λοιπόν, τον πολύ καθηγητή Κέβιν Φέδερστοουν να συντονίζει την συζήτηση με τον κ. Τσίπρα στο LSE και να του απευθύνει γλαφυρές ερωτήσεις εκ του ασφαλούς (του… ελληνικού μισθού του), συνειδητοποιεί κανείς πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται – έστω και ως φάρσα.
    Επιτρέψτε μου – μπας και αποφύγουμε την… φάρσα - να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας σχετικά με τον καθηγητή Φέδερστοουν και την έδρα «Ελευθέριος Βενιζέλος», όπου μίλησε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
    Το 1994, ομάδα καθηγητών του LSE έφθασε στην Αθήνα αναζητώντας χορηγούς για μια έδρα ελληνικών σπουδών.
    Το ποσό (660 εκ δραχμές) συγκεντρώθηκε με τη συμβολή διαφόρων τραπεζών – Τράπεζα της Ελλάδος, Εθνική, Εμπορική, Ιονική, Αγροτική και Εργασίας – τις οποίες ο κ. Τσίπρας καταγγέλλει συνεχώς (και στο LSE, όπου είπε πως θα θέσει τις τράπεζες υπό κοινωνικό έλεγχο)και οι περισσότερες από τις οποίες λίγο μετά αποκρατικοποιήθηκαν.
(Ειδικά η Ιονική, που ανήκε στην Εμπορική, πουλήθηκε και τα 272 δις από την αποκρατικοποίησή της παίχτηκαν και χάθηκαν στο χρηματιστήριο)!
    Να μην ξεχάσω επίσης πως απ’ αυτήν την έδρα («Ελευθέριος Βενιζέλος») μας κουβαλήθηκε και ο Ηλίας Μόσιαλος στην Ελλάδα να υποδύεται τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.
    Όσο για τον Κέβιν Φέδερστοουν, πρόκειται για τον καθηγητή Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην συγκεκριμένη έδρα και διευθυντή του Ελληνικού Παρατηρητηρίου στο LSE (τι… παρατηρεί, άραγε;), ο οποίος, απ’ ό,τι φαίνεται, ροκανίζει ελληνικά χρήματα εδώ και πολλά χρόνια.
    Αφού επί χρόνια ελάμβανε τον μισθό του από την συγκεκριμένη έδρα του LSE (χάρη στις χορηγίες ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων), μας τον κουβάλησε τον Φεβρουάριο του 2010 ο Γ. Παπανδρέου στην Αθήνα, ως μέλος μιας πενταμελούς «Επιτροπής Σοφών», με αποστολή τον… Εκσυγχρονισμό της Λειτουργίας της Κυβέρνησης.
    Μόλις έφθασε, μας ανακοίνωσε (ο Φέδερστοουν) πως το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η… έλλειψη συντονισμού – άντε με το καλό ο κ. Τσίπρας να λάβει μέρος σε συζητήσεις με συντονιστές και τους υπόλοιπους , Ρ. Πάρκερ, Λ. Παγκρότσκι, Τζεφ Μάλγκαν, Ρ. Ουίλκινς, να πάει μαζί τους στο Συμπόσιο της Σύμης και στα διάφορα ανθελληνικά τουρκικά φόρα.
    Μετά να πάρει σειρά και για τον Ρόναλντ Χάιφετζ, στον καθηγητή του Χάρβαρντ που επίσης κουβάλησε τον Μάρτιο του 2010 ο Παπανδρέου για να κάνει στους υπουργούς του «φροντιστήριο» για την κρίση.
    Τότε, τον Μάρτιο του 2010, ο κ. Ραγκούσης είχε προσθέσει στο νομοσχέδιο για το νέο σύστημα επιλογής διευθυντών στο Δημόσιο και την ρύθμιση για τις αμοιβές των διαφόρων «σοφών» - μεταξύ των οποίων και ο Φέδερστοουν του LSE.
    Σύμφωνα με εκείνη την ρύθμιση «οι αμοιβές θα ορίζονται με κοινή απόφαση πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών και θα είναι σύμφωνες με το κοινοτικό δίκαιο».
    Αντιλαμβάνεστε για τι αμοιβές μιλούσαμε και πόσα τσέπωσε ο Φέδερστοουν, που συνεχίζει να σιτίζεται με ελληνικά χρήματα.
    Τι έκαναν εκείνοι οι παχυλά αμειβόμενοι «σοφοί»;
    Μα συνέβαλαν στη δημιουργία της… Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού που μας την παρουσίασαν μετά μεγάλων τυμπανοκρουσιών περί τα Χριστούγεννα του 2010, για τη δημιουργία της οποίας χρυσοπληρώθηκαν οι πέντε «σοφοί»!
    Όπως μας ενημέρωσαν τότε (με πολλά ταραταζούμ) «η συγκεκριμένη επιτροπή ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με τη δομική αναμόρφωση των υπηρεσιών του γραφείου του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, την αποτελεσματικότερη λειτουργία των κυβερνητικών οργάνων, την κατάρτιση κώδικα δεοντολογίας Υπουργικού Συμβουλίου και την αλλαγή κανονισμού του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και την αξιολόγηση και θεσμοθέτηση των διαδικασιών επιλογής στελεχών σε θέσεις πολιτικής ευθύνης».
    Το αποτέλεσμα ήταν επτά νέες διευθύνσεις – μονάδες μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου με 150 υπαλλήλους – Μονάδα Διοίκησης και Οργάνωσης, Μονάδα Συντονισμού Ειδικών Προτεραιοτήτων, Μονάδα Παραγωγής Πολιτικής, Μονάδα Επικοινωνιακού Σχεδιασμού, Μονάδα Παρακολούθησης Κυβερνητικού Έργου, Μονάδα Καινοτόμων Πολιτικών, Μονάδα Σχέσεων με την Κοινωνία.
Φοβερά πράγματα!
Και δεν είναι μόνο ο Φέδερστοουν.
    Έχουμε και τον Τζέιμς Κέννεθ Γκαλμπρέιθ, γιο του Τζον Κέννεθ, που μας τον κουβάλησε το ΙΝΤΕΡΠΟΣΤ για την διημερίδα του και μετά την ομιλία του οποίου έλαβε τον λόγο ο κ. Τσίπρας (με τζέτλαγκ, αφού μόλις είχε επιστρέψει από την Βενεζουέλα και το προσκύνημα στη σορό του Τσάβες).
    Αμερικανός, καθηγητής στην έδρα Λόιντ Μ. Μπέντσεν του πανεπιστημίου του Τέξας, στέλεχος του Levy Institute, μας τον είχε και αυτόν κουβαλήσει ο Γ. Παπανδρέου, τον Ιανουάριο του 2010.
Τότε, διοργανώθηκε μια συζήτηση… επτά ωρών για την οικονομία, στο Ίδρυμα «Ανδρέας Παπανδρέου», υπό τον γενικό τίτλο «Καλές εμπειρίες υλοποίησης οικονομικών προγραμμάτων σε χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ» και ο κ. Γκαλμπρέιθ είχε και πάλι προσφέρει τις… καλές του υπηρεσίες – τόσο καλές που λίγο μετά πήγαμε στο μνημόνιο.
    Τώρα, δεν μένει παρά να μας κουβαληθεί και ο Τζόζεφ Στίγκλιτς να εκθειάσει, μετά τον Παπανδρέου, και τον Τσίπρα – θα θυμάστε ότι πριν από τις εκλογές του 2009 μας έλεγε και μας ξανάλεγε πως μόνο ο Παπανδρέου μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο με την… πράσινη ανάπτυξη.
    Μετά, ας κάνει άλλη μια βόλτα από τα μέρη μας και ο Αθεμπίγιο να πει του Τσίπρα τι να κάνει με το Ελληνικό.
    Συμπέρασμα: Τώρα καταλαβαίνουμε πώς ο κ. Τσίπρας καταφέρνει να μιμείται τόσο καλά τον κ. Παπανδρέου.
    Εκτός από το λαϊκίστικο στυλ του έκλεψε και τους… δασκάλους!
    Και μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις…

ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ( ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΚΡΑ )
5.ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ....
ΝΥΦΗ - ΠΕΘΕΡΑ
Η ...Λαρισαία πεθερά, θυμωμένη, απευθύνεται στη νύφη της στο μαιευτήριο...
"το παιδί δε μοιάζει στον γιό μου"...
και η νύφη:
"τι να κάνουμε... μ...νί έχω.. όχι φωτοτυπικό!"
Γιατί στους τυφώνες δίνονται γυναικεία ονόματα;

- Γιατί έρχονται θερμοί και υγροί και φεύγουν με σπίτια και αυτοκίνητα.
Ασπιρίνες

Ο σύζυγος έρχεται στην κρεβατοκάμαρα κρατώντας ένα ποτήρι και δύο ασπιρίνες.
- "Να, πάρε αυτά τα χάπια για τον πονοκέφαλό σου αγάπη μου", λέει στην σύζυγο.
- "Πονοκέφαλο; Μα δεν έχω πονοκέφαλο!", απάντησε αυτή.
Κι αυτός:
Αχαααααα….
Καλλιτέχνης

Ένας καλλιτέχνης ρωτά τον ιδιοκτήτη της Γκαλερί, αν έχει υπάρξει κάποιο ενδιαφέρον για τα έργα του που εκτίθενται εκείνη την περίοδο εκεί.
«Έχω καλά και κακά νέα» του απαντάει αυτός.
 «Τα καλά νέα είναι ότι ένας κύριος ζήτησε τη συμβουλή μου αν η τιμή έργων σου θα αυξηθεί μετά τον θάνατό σου. Όταν τον διαβεβαίωσα ότι θα διπλασιαστούν τουλάχιστον, έσπευσε και αγόρασε και του δεκαπέντε πίνακές σου»!
«Αυτό είναι υπέροχο», ξεφωνίζει χαρούμενος ο ζωγράφος.
Αμέσως μετά, συνέρχεται και σκεπτικός ρωτάει: «Και ποια είναι τα κακά νέα»;
 «Ο κύριος αυτός, ήταν ο Γιατρός σου»!
Θανατική ποινή


Ο Θεός βλέποντας πως ο κόσμος έχει βυθιστεί ακόμη μια φορά στην αμαρτία και πως οδεύει προς την καταστροφή αποφασίζει να ξαναστείλει για άλλη μια φορά το Χριστό στη γη να σώσει τον άνθρωπο. Γεννιέται που λέτε και πάλι ο Χριστός και ξαναρχίζει το σωτήριο έργο Του.
Περνάν 10 χρόνια, 20 χρόνια, 30 χρόνια, 40 χρόνια, 50 χρόνια ο Θεός αρχίζει ν ανησυχεί.
- Μα καλά, την άλλη φορά έμεινε στη γη 33 χρόνια, τι κάθεται και κάνει 50 χρόνια και δεν έχει γυρίσει ακόμα;
Φωνάζει λοιπόν:
- Γιεεεεεεεεεεεε Μου πού είσαι;
- Εδώ είμαι Πατέρα!
- Γιατί δεν έχεις επιστρέψει;
- Μα δεν το ξέρεις Πατέρα; Όλα τα πολιτισμένα κράτη έχουν αντικαταστήσει τη θανατική ποινή με ισόβια.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
6.ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Περασμένα μεσάνυχτα και αρχίζει να βρέχει
Τα λιγοστά αστέρια χάθηκαν, και ο νους μου τρέχει
Τρέχει στα χαράματα, την ώρα που κοιμάσαι
Για να με δεις στον ύπνο σου, και για να με θυμάσαι.

Απόψε θέλω συντροφιά, του φεγγαριού το βλέμμα
Χωρίς βροχή με ξαστεριά. είσαι φωτιά στο αίμα.

Περασμένα μεσάνυχτα, το ξημέρωμα φθάνει
Της καρδιάς τα χτυπήματα τα ορίζω και πάλι
Το φεγγαράκι χάθηκε, η ημέρα μας γελάει
Θάρρος είπα σ΄ αγαπώ, η καρδιά δεν βαστάει.

Απόψε θέλω συντροφιά του φεγγαριού την προσευχή
Χωρίς βροχή με ξαστεριά, γιατί η ζωή είναι μικρή.
Η ΦΥΣΗ
Στάθηκα στο παράθυρο και ζήλεψα την φύση
Πήρα χρώματα χαράς, να διώξω πια τα μίση
Ζωγράφισα ακρογιαλιές, κατάλευκα σπιτάκια
Θάλασσες και ουρανούς, αστέρια, λιμανάκια.

Πόσο χαρά μου έδωσε η αίσθηση της φύσης
Προβληματίζομαι για ευθύνες και τόσες προσποιήσεις.

Στάθηκα στο παράθυρο και θαύμασα την φύση
Πήρα χρώματα χαράς να διώξω πια την θλίψη
Ζωγράφισα χαμόγελα, χαρές και πανηγύρια
Μορφές υπέροχες, γυναίκες και ταξίδια

Πόσο χαρά μου έδωσε η αίσθηση της φύσης
Αναπολώ παλαιούς καιρούς, γεμάτοι αναμνήσεις.
ΚΑΤΙ ΛΕΙΠΕΙ
Τι λείπει και όλο ψάχνω
Πως μπορώ να τα δαμάσω
Τα ασυνταίριαστα τα πάθη
Χωρίς πόνο και καημό.

Τι γυρεύει η ψυχή μου
Ώρες- ώρες συλλογιέμαι
Να σκοτώσω πια τον χρόνο
Προτού στο τέλος νικηθώ.

Πρέπει νάχω συντροφιά μου
Τα κρυμμένα όνειρα μου
Τον χρόνο που σταμάτησα
Το πάθος που σ΄αγάπησα.
Λαζ.- Κίμων Μπερβερίδης

ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ
7.Πιστοποίησης φύλου του νέου Πάπα Φραγκίσκου του 1ου στο Βατικανό!
Το έστειλε η Έυα Παραλά
    Εγινε άκρως μυστική τελετη «πιστοποίησης φύλου» του νέου Παπα Φραγκίσκου του 1ου στο Βατικανό! Αν δεν το ξέρατε, μάθετε οτι, μετά το πάθημα με την Πάπισσα Ιωάννα ( ή άλλως Pope John VIII), αμέσως μετά την εκλογή κάθε νέου Πάπα τον καθίζουν -ξεβράκωτον από κάτω- σε έναν θρόνο που έχει μια μεγάλη τρύπα στην μέση Ο νεώτερος εκ των Καρδιναλίων σκύβει με σεβασμό και περνώντας το χέρι του από κάτω εξετάζει τα αχαμνά του νέου Προκαθήμενου προκειμένου να διαπιστώσει αν είναι άνδρας και ΑΝ ΕΙΝΑΙ αναφωνεί στα λατινικά: «ο Πάπας τάχει!...»
    Εξ'ού και το : «έπιασε τον Πάπα από τα @ρχιδι@...» που όλοι ξέρουμε αλλα λίγοι γνωρίζουν πόθεν βγήκεν!

    Ιδου ο θρόνος (sedia stercoraria) που φυλάσσεται δι ´ευνοήτους λόγους σε κρύπτη Μουσείου του Βατικανού:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου